اثربخشی خودهیپنوتیزم در پیشگیری از بازگشت افراد وابسته به مواد افیونی

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی خودهیپنوتیزم بر پایه ذهن آگاهی در پیشگیری از بازگشت و انگیزش در افراد وابستهبه مواد افیونی بود. این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی با شرکت 22مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرستان آمل بود. ابزاراندازهگیری در هر دو مرحله پیش آزمون پس آزمون و مراحل پی گیری علاوه بر پرسشنامه جمعیت شناختی و مصاحبهی بالینی،پرسشنامهی GHQ-28بود. در این پژوهش، از 22نفر شرکت کننده در برنامه های مداخله، 2نفر قبل از پایان طرح پژوهش، ازبررسی خارج شدند. از 20نفر باقیمانده، 10نفر در گروه شناخت درمانی محض، و 19نفر در گروه مداخله ترکیبی (شناختدرمانی همراه با هیپنوتراپی) قرار گرفتند. داده ها با آزمون تی مستقل و همبسته در نرم افزار SPSSتجزیه و تحلیل شدند. نتایجنشان داد: از مجموع دو گروه نه نفر (%45 )پس از سه ماه در ترک باقی ماندند، و 11نفر ( %55)عود داشتند. از 10نفر گروههیپنوتراپی، هفت نفر (%70 )در ترک باقی ماندند، و سه نفر ( %30)عود داشتند. در گروه گواه، دو نفر (%20 )هنوز در ترک بودند،و هشت نفر ( %80)عود داشتند. همچنین نتایج تی مستقل و همبسته نشان داد: تفاوت معناداری در دو گروه مداخله نسبت بهکاهش علائم ترک در بیماران وجود دارد، و این نتیجه برای علائم جسمانی ( t=5/1؛ df=18؛ p=0/000)؛ برای علائم اضطرابی واختلال خواب ( t=5/8؛ df=18؛ p=0/000)؛ برای کارکردهای اجتماعی ( t=4/95؛ df=18؛ p=0/000)؛ و برای علائم افسردگی( t=7/8؛ df=18؛ p=0/000)بود. همچنین در بررسی اثربخشی هیپنوتراپی نتایج تی همبسته در گروه آزمایش نشان داد:هیپنوتراپی در کاهش علائم جسمانی ( t=3/7؛ df=9؛ p=0/002)؛ کاهش علائم اضطرابی و اختلال خواب ( t=6/67؛ df=9؛p=0/002)؛ افزایش کارکردهای اجتماعی ( t=3/6؛ df=9؛ p=0/005)؛ و در کاهش علائم افسردگی ( t=5/47؛ df=9؛ p=0/000)مؤثر بود. در حالی که در گروه گواه (شناخت درمانی محض)، هیچ یک از چهار آزمون تی همبسته برای چهار مقیاس سلامت روانمعنادار نبود

Keywords:

اعتیاد , علائم پس از ترک , شناخت درمانی , هیپنوتراپی , سلامت روان