بررسی نقش چابکی زنجیره تأمین بر عملکرد با نقش میانجی کارایی هزینه

واژه ی مدیریت زنجیره ی تامین اولین بار توسط دو محقق به نام های اولیور و وبر در سال 1982 وبطور گسترده در دهه ی 1990 به کار رفت و پیشتر از واژه ی لجستیک و مدیریت عملیات به جای آن استفاده می شد؛از نظر اولیور و وبر زنجیره ی تامین در برگیرنده ی لجستیک و مساله ی مطرح در سطح مدیریت ارشد سازمان می باشد (اشتدلر و کیلگر 1385). مدیریت زنجیره ی تامین شامل برنامه ریزی و مدیریت کلیه ی فعالیت های منبع یابی و تدارکات، تبدیل کالاها از مرحله ی ماده خام (استخراج) تا تحویل به مصرف کننده ی نهایی، فعالیت های لجستیک و کلیه ی فعالیت های هماهنگی و همکاری میان تامین کنندگان، واسطه ها، خرده فروشان و مشتریان است. مدیریت زنجیره ی تامین عبارت است از مدیریت تمام فعالیت های مربوط به انتقال کالاها از مواد خام تا کاربر نهایی که شامل منبع گزینی و تامین، زمانبندی تولید، پردازش سفارش، مدیریت موجودی، انتقال، انبارداری و خدمات مشتری است؛همچنین سیستم های اطلاعاتی مورد نیاز برای نظارت و هماهنگی فعالیت ها را نیز در بر می گیرد (کوین ، 1997).ویژگی محیط کسب و کار مدرن، رقابت دائماً در حال افزایش و جهانی سازی اقتصاد است؛در چنین شرایطی تولیدکنندگان از استراتژیها و تکنولوژیهای جدید به منظور دستیابی به مزیت رقابتی و حفظ آن بهره می جویندو در سال های اخیر، مدیریت زنجیره تأمین به عنوان یک فلسفه کسب و کار اثربخش توجه زیادی را هم از سوی دانشگاه و هم از سوی صنعت به خود جلب کرده است؛علی رغم آشکار بودن مزایای چابکی، بنگاه هایی که در محیطهای پیچیده فعالیت می کنند همواره با چالشهایی مواجه هستند، به طوریکه در چنین محیطهایی غالباً زنجیره تأمین جزئی از بنگاه است که بیش از همه تحت تأثیر تغییرات قرار می گیرد؛ در بیشتر موارد محدودیت های عملکردی زنجیره تأمین به چابکی آن مربوط می شود که به همین جهت زنجیره تأمین به سرعت تبدیل به عامل محدودکننده چابکی کل بنگاه می گرددودر سطح استراتژیک هم چابکی زنجیره تأمین عاملی حیاتی تلقی می شود؛از آنجایی که زنجیره های تأمین چابک تغییرات موجود در تقاضا را سریع، راحت و با قابلیت پیش بینی بالا و با کیفیت مناسب احساس می کنند و به همین نحو هم به آن جواب می دهند، چابکی زنجیره تأمین تعیین کننده بقای یک بنگاه است.