تاثیر گونه کهور پاکستانی بر برخی خصوصیات فیزیکو شیمیایی خاک منطقه عین خوش، دهلران

در حال حاضر یکی از مهمترین مصادیق بیابانزایی در کشور فرسایشبادی و هجوم ماسه های روان به تاسیسات اقتصادی و منابع زیستیمی باشد. با توجه به آنکه برای کنترل فرسایش بادی به ویژه تبییتماسه های روان فعالیت های گسترده ای انجام شده است (اقداماتبیولوژیک، استفاده از مالچ و احداث سازه)، ولی منطقی ترین، موثرترینو پایدارترین روش اقدامات بیولوژیک (نهالکاری، بذرپاشی و بذرکاری)می باشد. این تحقیق با هدف بررسی تأثیر کهور پاکستانی برخصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک و مقایسه آن با مناطق شاهد(پهنه های ماسه ای) در منطقه بیابانی عین خوش دهلران، استان ایلامانجام گردید. نمونه های خاک از دو عمق 25-0، 50-25 سانتیمتری مناطق جنگل کاری شده و شاهد برداشت گردید. نتایج حاصل از اینپژوهش نشان داد که، به طور کلی اسیدیته خاک در مناطقجنگلکاری شده کاهش یافته، در حالی که مقادیر هدایت الکتریکی،رطوب اشیاع، منیزیم، سولفات، فسفر و نسبت جذب سدیم در عمق25-0 مناطق جنگلکاری شده به طور معنی داری افزایش یافته است.همچنین جنگلکاری منجر به تغییر در اندازه توزیع ذرات خاک وافزایش معنی دار درصد شن شده است. نتیجه نهایی اینکه، جنگلکاریبر روی پهنه های ماسه ای موجب بهیود برخی خصوصیات شیمیایی وفیزیکی خاک شده است.

Keywords:

فرسایش بادی , کهور پاکستانی , تبیت ماسه های روان , خصوصیات خاک , مناطق بیابانی