واکاوی رابطه بین مدیریت استعداد TM و فرآیند دانش آفرینی در شرکت پتروشیمی امیرکبیر ماهشهر

مدیریت استعداد به عنوان سیستمى براى شناسایى، استخدام، پرورش، ارتقا و نگهدارى افراد مستعد، با هدف بهینه کردن توان سازمان به منظور تحقق نتایج کسب و کار، تعریف شده است. با توجه به تعریف مدیریت استعداد و در نظر گرفتن چرخه حیات کارکنان به عنوان الگویى براى یکپارچه سازى و مهم ترین فرایندهاى توسعه منابع انسانى، مى توان دریافت که مباحث مرتبط به مدیریت استعداد در تمامى فرایندهاى چرخه قابل استقرار و تسرى است. از طرفى دیگر، دردنیای متلاطم و پرآشوب امروز که لحظه به لحظه مباحث و علوم نوین در حال شکل گرفتن بوده و پایه های رقابت از افزایش کارآیی به سمت دسترسی به اطلاعات تغییر یافته است، دانش واطلاعات، سازماندهی و بازیابی بجای آنها و در یک کلمه مدیریت دانش از ضروریات کار مدیریت است. مدیریت دانش همانگونه که از نامش پیداست به معنی اداره کردن دانش موجود ونیز خلق و جذب دانش جدید است. نکته مهم اینکه تنها اکتفا به دانش موجود در عصر توسعه روزافزون دانش ، هرگز راهگشا نیست و بنابراین مدیران برای عقب نماندن از حرکت رو بهجلوی سازمانهای رقیب ، مجبور به تشویق دانش آفرینی در شرکتها یشان هستند. این مقاله ابتدا به تشریح مقولات مدیریت استعداد، داده، اطلاعات مدیریت دانش و دانش آفرینی می پردازد و سپسبا استفاده از مدل معادلات ساختاری و نرم افزاری LISREL به بررسی روابط بین این متغیرها می پردازد. پژوهش حاضر از نوع پژوهش هاى توصیفى و همبستگى است که به روش پیمایشىانجام شده است. جامعه آماری شامل 052 نفر ازمدیران ستادی شاغل در )شرکت پتروشیمی ماهشهر(بودند. نمونه گیری به روش تصادفی صورت گرفت حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 351 نفر برآورد شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفى و استنباطى استفاده شده و ابزار گردآورى اطلاعات پرسشنامه هاى مدیریت استعدادو مدیریت دانش است. یافته هاى پژوهش نشان مى دهد که بین مدیریت استعداد، زیرمتغیرهاى آن و فرآیند دانش آفرینی رابطه معنادار وجود دارد.

Keywords:

منابع انسانى , جذب استعدادها , مدیریت دانش , فرآیند دانش آفرینی