سیاست خارجی آمریکا نسبت به جریان های افراطی (تروریسم) در خاورمیانه

در آغاز هزاره سوم، آنچه به وضوح قابل رؤیت است، واقعیت غیر قابل کتمان درهم فرو ریزی قواعد بازی حاکم دوران جنگ سرد در میان بازیگران بین المللی است. کشورهای بزرگ و به ویژه نافذترین بازیگران از این روی تعیین کننده می گردند که مسئولیت حفظ نظم بین الملل را بر عهده دارند. آمریکا به عنوان ابرقدرت از جایگاهی در سیستم بین الملل برخوردار است که در تاریخ مدرن بی سابقه است. در نظم نوین جهانی منبع تهدید برخلاف دوران جنگ سرد از جانب شوروی و متحدان ایدئولوژی کمونیسم و گروه های طرف دار آن نیست بلکه از جانب بازیگران فراملی است. تروریسم بین المللی به عنوان یکی از بر هم زندگان نظم جهانی در تقابل با امنیت بین المللی است. استراتژی مبارزه با تروریسم در نظم نوین جهانی مبتنی بر اشاعه و سیاستی فعال است. استراتژی مبارزه با تروریسم، آمریکا و جامعه جهانی را به سوی دشمنی سوق داده است که فاقد توان هسته ای و ظرفیت تکنولوژیک برای درگیری در یک نبرد همه گیر و فراگیر است. سیاست خارجی آمریکا به عنوان یکی از حامیان نظم نوین جهانی، در هزاره جدید بسیار از زمینه ها از تفاوت و تمایز با دوران جنگ سرد برخوردار است که این با توجه به مؤلفه های حیاتی شکل دهنده استراتژی مبارزه با ترورسیم، قابلیت توجیه پیدا می کند. استراتژی مبارزه با تروریسم، مبتنی بر اشاعه و سیاسی فعال است. فرضیه مقاله این است که به جهت کیفیت توزیع قدرت در صحنه جهانی، عدم وجود دشمنی استراتژیک میان کشورهای مطرح جهان و چارچوب ارزشی حاکم بر خاورمیانه، آمریکا سیاست خارجی را در منطقه بر پایه اشاعه دموکراسی قرار داده است که با اولویت هایش در منطقه تناقض دارد. روش تحقیق در این مقاله تفسیری - تحلیلی است که رویکرد آمریکا را به عنوان قدرت جهانی در ارتباط با جریان های افراطی و تروریسم مورد بررسی و واکاوی قرار می دهد.

Keywords:

تروریسم , افراط گرایی , قدرت های بزرگ , سیاست خارجی آمریکا , خاورمیانه