تسأهل و مدارا : الگویی نو در روابط بین الملل

تساهل و مدارا از موضوعاتی است که پس از رنسانس در مغرب زمین مورد توجه بسیاری واقع گردیده است. تساهل در اصطلاح سیاسی به معنای برخورد مناسب و توأم با سعه صدر و خویشتن داری نسبت به مخالفان سیاسی و فکری و التزام به آزادی بیان در فضای سیاسی جامعه است. ترجمان این مفهوم اخلاقی سیاسی در روابط بین الملل به صورت همزیستی مسالمت آمیز می باشد که می تواند به عنوان مدل و الگوی رفتاری مطلوبی مورد استفاده فضای جهانی قرار گیرد. با توجه به غلبه روزافزون خشونت و نارواداری در سطوح مختلف روابط بین الملل که سبب تشدید منازعات قومی، مذهبی در مناطق مختلف جهان به ویژه در میان کشورهای اسلامی گریده است و متأسفانه روز به روز نیز بر دامنه آن افزوده می شود، ترسیم تابلویی از تساهل و مدارا در روابط انسانی با تکیه بر آموزه های دین مبین اسلام نه تنها ضرورت امروز، بلکه نیاز فردای ما نیز محسوب می شود. از همین رو است که تبیین صحیح و علمی این مفهوم می تواند به تلطیف روابط بین الملل کمک کند. نوشته حاضر بر آن است تا با بهره گیری از اندیشه تساهل و مدارا و تأثیر آن در گسترش روابط بین الملل با روش توصیفی - تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای به واکاوی این الگو در روابط بین الملل بپردازد. فرضیه پژوهش عبارت است از اینکه با توجه به رابطه تنگاتنگ اخلاق و سیاست، تساهل و مدارا به عنوان یک اصل اخلاقی، از ظرفیت بالایی در ایجاد محیطی عاری از خشونت و توأم با همزیستی مسالمت آمیز در سطح روابط بین الملل برخوردار است.

Keywords:

تساهل , مدارا , خشونت , همزیستی مسالمت آمیز , روابط بین الملل