استفاده از میوه کهور و گبر در تغذیه بزغاله های در حال رشد تالی

دو گونه گیاهی کهور ایرانی و آکاسیا تورتیلیس (گبر) از خانواده میموزاسه پوشش عمده درخت و درختچه های سواحل خلیج فارس و دریای عمان را تشکیل می دهند . این درختان سالانه مقادیر زیادی میوه (نیام) تولید می کنند که بوسیله دامها از جمله بز ، شتر و گاو در طول فصل خشک مصرف میشوند . به همین منظور این آزمایش در قالب یک طرح آماری کاملا تصادفی با 8 جیره آزمایشی حاوی صفر (شاهد) ، 15 ، 30 و 40 درصد نیام کهور و صفر ، 15 ، 30 و 38 درصد نیام گبر و 3 تکرار ( 2 بزغاله نر درحال رشد تالی در هر تکرار ) انجام شد . در طی مدت 90 روز ، افزایش وزن ،خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذائی بزغاله های تغذیه شده با جیره های آزمایشی اندازه گیری شد . میانگین وزن نهائی بزغاله های تغذیه شده با جیره های حاوی سطوح صفر ، 15 ، 30 و 40 درصد نیام کهور بترتیب 20/37 ، 20/43 ، 19/50 ، 17/93 کیلوگرم وبزغاله های تغذیه شده با جیره های حاوی سطوح صفر ، 15 ، 30 و 38 درصد نی ام گبر بترتیب 20/61 ، 20/28 ، 19/92 ، 17/07 کیلوگرم بود .همچنین میانگین افزایش وزن روزانه بزغاله های تغذیه شده با جیره های 1 الی 4 حاوی نیام کهور بترتیب 82/77 ، 82/76 ، 69/33 و 58/7 گرم و درگروهی که جیره های حاوی نیام گبر مصرف می نمودند بترتیب 84/8 ، 83/32 ، 79/07 و 62/08 گرم بود . درتجزیه آماری داده ها،تفاوت معنی داری بین جیره های حاوی 40 و 38 درصد نیام کهور وگبر با دیگر جیره ها مشاهده شد.لذا ، با توجه به نتایج میتوان ازنیام کهور وگبر به میزان 30 درصد در جیره غذائی بزغاله ها بدون آنکه اثرات منفی روی رشد داشته باشد استفاده کرد.

Keywords:

نیام کهور ایرانی , نیام آکاسیا تورتیلیس(گبر) , بزغاله تالی , تغذیه