اثر دانه جو پرک شده و استفاده از دو منبع ازته بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره در گوسفند نژاد مهربان

این پژوهش به منظور بررسی اثر پرک کردن دانه جو و استفاده از دو منبع ازته (اوره و کنجاله سویا) بر قابلیت هضم مواد مغذی کل جیره انجام پذیرفت . بدین منظور از چهار گوسفند نر مهربان استفاده شدکه پس از انجام عملیات بهداشتی حیوانات به قف سهای متابولیکی منتقل شدند . آزمایشهای قابلیت هضم این پژوهش در چهار مرحله انجام شد . نسبت علوفه به کنسانتره در جیره ها 30 به 70 درصد بود . ترکیب جیره ها شامل : 1- ساقه یونجه و دانه جو معمولی همراه با اوره ، 2- ساقه یونجه و دانه جو پرک شده همراه با اوره ، 3 - ساقه یونجه و مواد متراکم (دانه جو معمولی و کنجاله سویا )، -4 ساقه یونجه و مواد متراکم (دانه جو پرک شده و کنجاله سویا) بود. دو منبع ازته به حدی به جیره ها افزوده شدند تا درصد پروتئین خام جیره به 12 درصد ماده خشک برسد . برای آنالیز داده ها، از روش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی استفاده شد . مقایسه میانگین ضرایب قابلیت هضم جیره های اول تا چهارم نشان داد که فرآیند پرک کردن سبب اختلاف در ضرایب هضمی جیره های حاوی جو معمولی و پرک شده نگردید . در مورد منبع ازته ضرایب قابلیت هضم ماده خشک, ماده آلی , پروتئین خام , الیاف خام و عصاره عاری از ازت در بین جیره های محتوی اوره وکنجاله سویا دارای اختلاف معنی داری بودند (0/05 >P) ولی تنها ضریب قابلیت هضم چربی خام بین این دو منبع ازته فاقد اختلاف آماری بود (0/05P) .

Keywords:

قابلیت هضم , دانه جو , پرک کردن , کنجاله سویا و اوره