اثرات فعالیت های جسمانی بر بیماری رینیت آلرژی

بدن انسان برای مقابله با عوامل سمی، عفونی و غیرعفونی مختلف سیستم خاصی دارد.این سیستم شامل لکوسیتها(گلبول های سفید خون)و سلول های بافتی مشتق از لکوسیت ها است. این سلول ها برای جلوگیری از بیماریها از دو رابا یکدیگر همکاری می کنند;-1با تخریب واقعی باکتریها و ویروس ها به وسیله فاگوسیتوز-2ساخت آنتی بادی ها ولونفوسیت های حساس شده که یک یا هردو ممکن است مهاجم را نابود یا غیرفعال سازد. آنتی بادی ها گاما گلبوین هاییهستند بنام ایمنوگلبولین و که % 20پروتئین پلاسما را تشکیل می دهند که شامل IgM ،IgD ،IgA ، IgEو IgGمیباشند .IgEدرصد کمتری از آنتی بادی های بدن را تشکیل می دهند که بطور ویژه در آلرژی نقش دارد.IgEدر پاسخهایحساسیت دخالت کرده و باعث آزاد شدن مواد موثر عروقی و سایر فاکتورهای فعال می گردد. رینیت آلرژیک یک بیماریالتهابی مزمن مخاط بینی است که پس از تماس با آلرژن در افراد آتوپیک القاء شده و سبب ایجاد التهاب وابسته بهIgEمی گردد. در بیماریهای آلرژی تنفسی، مجاری تنفسی با تماس مکرر با آلرژن های معلق در هوا التهاب سیتماتیک راآغاز شده(شکل 1)که آنتی ژن ها با آنتی بادی IgEچند گانه، ماست سل ها یا بازوفیل ها پیوند یافته و ترشح میانجیهای مورد نیاز ، فعالیت های ائوزینوفیل ها ،لنفوسیت و علائم پاسخهای التهابی افزایش می یابد. شناخت بیماریهای تنفسیآلرژیک از اهمیت زیادی برخوردار است چرا که این بیماری اغلب از دوران کودکی شروع شود و تا آخر عمر به طول میانجامد و ممکن است حساسیت جدیدی در هر سنی ایجاد شود و افراد مسن را با خطرات بیشتری مواجهه نماید در نتیجهباعث سندرم آلرژی شود. براساس فرضیه پنجره باز ممکن است یک ورزشکار قبل از برگشت کامل به حالت اولیه،تمرینبعدی خود را شروع کند.اگر فاصله جلسات تمرین سنگین طوری باشد که برگشت به حالت اولیه عملکرد ایمنی بطور ناقصصورت گیرذ،ممکن است تکرار چنین الگوی تمرین به مهار مزمن عملکردایمنی منجر شود.تحقیقات نشان می دهند که دراثر ورزش های شدید روزانه،ممکن اسنحداقل بعضی از جنبه های عملکرد ایمنی مثل سطح ایمنوگلوبولین Aمخاطی،تعداد گلبول های سفید و تعداد سلول های ، NKدچار مهار بیشت از حد انتظار شوند.تحقیقات آتی با تمرکز بر روی آثارتجمعی تمرین های شدید یا مکرر روزانه، به شناخت این الگوهای تمرینی که خطر عفونت در میان ورزشکاران را افزایشمی دهند،کمک می کند. تغییرات عادات غذایی ،سبک زندگی غیرفعال بطور واضح مرتبط با کاهش فعالیت جسمانی وچاقی است اما ارتباط داخلی قوی با عوامل سبک زندگی فعال دارد که ممکن است مرتبط با رشد و مدیریت بیماری هایآلرژیک و آسم باشد. .بنابراین در یک زندگی طبیعی تغییر در سبک زندگی بوسیله افزایش فعالیت جسمانی از چاقیجلوگیری کرده و تغذیه بهبود می یابد که به موجب آن سلامتی و تندرستی بطور رایج به عنوان چالش سلامت عمومی کهدر پی آن بیماریهای آلرژیک افزایش یافته با تمام مزیت های آن تقویت می شود. با توجه به اینکه امروزه اثرات مفیدفعالیت های جسمانی بعنوان یک روش درمانی در اکثر بیماریها ازجمله سندرم متابولیک،سرطان و تقویت سیستم ایمنی وکاهش التهاب به اثبات رسیده است لذا با توجه به پیشینه علمی موجود در مورد اثرات مثبت فعالیت جسمانی (شدتپایین) بر بیماریهای آلرژیک می توان برای درمان بیماران مبتلا به رینیت آلرژی بعنوان یک روش درمانی استفادهکرد.عوارض روش های دارودرمانی بیماریهای آلرژی مخصوصا انواع کورتون ها بر هیچ کسی پوشیده نیست بر همین اساساگر افراد بیمار بجای دارودرمانی از تمرینات جسمانی مناسب با شدت پایین استفاده نمایند احتمالاً می توانند با کنترلوتعدیل التهاب حاصل در بیماریهای آلرژیک کیفیت زندگی خود را بالا برده و از اثرات سودمند فعالیت جسمانی استفادهنمایند

Keywords:

رینیت آلرژی , فعالیت جسمانی , ایمنوگلوبولینIgE