مطالعه آزمایشگاهی پارامترهای مقاومت گسیختگی خاک رس مسلح شده با ژئوگرید و لایه های ماسه با استفاده از آزمایش سه محوری

اکثر مطالعات انجام شده در خصوص تسلیح بوسیله ژئوسنتتیک ها تا کنون محدود به خاک های درشت دانه بوده و تحقیقات و مطالعات اندکی در خصوص امکان پذیری و مزایای استفاده از مسلح کننده در خاک های چسبنده انجام گرفته است. این درحالیست که ارائه یک طرح مناسب برای تثبیت یا مسلح سازی خاک های رسی بدلیل اندرکنش بسیار پایین ذرات با عامل مسلح کننده و همچنین اثرات مخرب زیست محیطی اکثر تثبیت کننده ها و یا تغییر در رفتار تحکیمی خاک، از اهمیت بسزایی برخوردار است. قابلیت همه شیوه های تسلیح خاک بستگی به کیفیت مکانیسم انتفال تنش های کششی در خاک دارد. در این پژوهش سعی شده است تا با قرارگیری لایه های ماسه در اطراف ژئوگرید، کمبود مقاومت اصطکاکی کافی بین خاک رس و المانهای مسلح کننده، جبران شده و علاوه بر بهبود مقاومت گسیختگی، متعاقباً شرایط مناسبی برای زهکشی و پایداری توده خاک فراهم شود. این موضوع با انجام آزمایش سه محوری تحکیم نیافته زهکشی نشده، بروی رس کائولینیت مسلح شده با لایه های ژئوگرید مدفون در ماسه با ضخامت های گوناگون مطابق استاندارد ASTM:D2850-95 مورد بررسی قرار رفت. نتایج نشان داد که وجود لایه های ماسه در اطراف مسلح کننده سبب افزایش اندرکنش رس_ژئوگرید و در نهایت بهبود پارامترهای مقاومت برشی و رفتار تحکیمی خاک رس می شود. همچنین، مشاهده گردید که افزایش ضخامت لایههای ماسه، منجر به افزایش مقاومت گسیختگی می شود. لذا با بررسی این موضوع ضخامت بهینه نیز جهت لایه ماسه ای ارائه شد.

Keywords:

ژئوسینتتیک , سه محوری , اندر کنش , رس , شرایط زهکشی