مکان یابی مناطق مستعد تغذیه آبهای زیرزمینی از طریق کنترل رواناب ها (مطالعه موردی دشت قروه- کردستان)

بخش عمده ای از کشور ایران جزء مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شود و آب به عنوان یک عامل محدودکننده فعالیتهای بشر در این مناطق به شمار می آید وجود سیلاب های مخرب و کمبود آب در این مناطق، لزوم مهارسیلاب ها را ایجاب می کند. تغذیه مصنوعی یک استراتژی مناسب برای مهار سیلاب و بهره وریاز آن است. تعیین عرصه های مناسب برای تغذیه مصنوعی یکی از مهمترین عوامل تعیین کننده موفقیت طرحهای تغذیه مصنوعی است. از این رو در این تحقیق سعی شده تا با تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیکایی و مدل ریاضی بولین مناسب ترین عرصه ها برای اجرای عملیا تغذیه مصنوعی در دشت قروه کردستان شناسایی شوند. بدین منظور ابتدا داده های 6 پارامتر تاثیر گذارشیب، قابلیت انتقال آبخوان، ضخامت آبرفت، هدایت هیدرولیکی، کاربری و کیفیت منطقه مورد مطالعه ،در محیط GIS آماده سازی گردید و سپس با بکارگیری مدل بولین ( اپراتور AND) مناطق مناسب و نامناسب در هر لایه تعیین و با رویهم اندازی، نقشه نهایی مکان های مناسب ترسیم گردید . نتایج این پژوهش نشان داد که حدود که حدود 35/61 درصد دشت، جهت انجام تغذیه مصنوعی مناسب است.

Keywords:

تغذیه مصنوعی , منطق بولین , مکانیابی , قروه