مشکلات مربوط به بهره برداری از منابع آب به طور اعم و منابع آب زیرزمینی به طور اخص پدیده نو ظهوری در کشور ما محسوب نمی شود. نگاهی به روند توسعه بهرهبرداری از منابع آب بیانگر عوارض نامطلوب کاهش حجم مخازن آبرفتی از چهار دهه گذشته است. دستاوردهای چنین پدیده نامطلوبی که مترادف با توسعه اقتصادی – اجتماعی در سطح کشور میباشد معمولا نادیده انگاشته شده است. نگاه یکجانبه به توسعه کشاورزی و عدم رعایت الگوی مصرف از جانب متولیان امر کشاورزی از عوامل اصلی بروز پدیده نامطلوب افت ادامه دار در سطح آبخوانهای آبرفتی کشور محسوب می شود. با توجه به نقش تعیین کننده آب زیرزمینی در تامین آب مورد نیاز برای مصارف مختلف از جمله شرب، صنعت و کشاورزی در مناطق مختلف کشور ارزش و اهمیت آن بر همگان روشن میباشد. عدم توجه به تغییرات کمی و کیفی این منابع حیاتی تبعات جبران ناپذیری را برای کشور به همراه خواهد داشت و بیم آن می رود که حیات و مدنیت بخش گستردهای از کشور را به مخاطره انداخته و آینده ای مبهم برای مردمان ایران زمین رقم بخورد.
وزارت نیرو با توجه به این موضوع و با عنایت به مصوبات
شورای عالی آب مبنی بر ارایه طرحی برای مقابله با این بحران اقدام به تهیه طرح احیاء و تعادل بخشی آب های زیرزمینی که مشتمل بر پانزده پروژه اجرایی است نمود و این پروژه ها از سال 1394 در کل کشور اجرایی شده است.