ارزیابی توانایی کنترل بیولوژیک مخمر Pichia membranaefaciens در برابر بیمارگرهای پوسیدگی خوشه انگور Aspergillus tubingensis و Penicillium crustosum

بیماری پوسیدگی خوشه یکی از بیماری های مهم انگور است که توسط شماری از قارچ های عاملپوسیدگی انباری از جمله Aspergillus tubingensis و Penicillium crustosum ایجاد می شود. در اینتحقیق برخی از سازوکارهای کنترل بیولوژیک دو جدایه از مخمر Pichia membranaefaciens شاملتوانایی رقابتی، توانایی تولید سیدروفور و زهرابه (توکسین)، برهمکنش بین یاخته های مخمری بامیسلیوم قارچی و توانایی تولید آنزیم های تجزیه کننده در برابر بیمارگرهای قارچی بررسی شد. درشرایط آزمایشگاهی جدایههای مخمر توانایی رقابتی بالایی علیه بیمارگرها در محیط کشت PDAاصلاحی با میزان پایین قند دکستروز نشان دادند. این جدایهها افزون بر بازدارندگی از رشد بیمارگرهادر آزمون کشت متقابل با دو میزان متفاوت قند دکستروز، توانایی تولید سیدروفور و زهرابه را همنشان دادند. نتایج مربوط به بررسی برهمکنشهای بین بیمارگرهای قارچی و مخمرهای آنتاگونیست،نشان داد که یاخته های مخمر در اتصال به میسلیوم های بیمارگرها توانایی بالایی دارند. در ادامه اینبررسی برهمکنش، توانایی تولید آنزیمهای تجزیه کننده توسط جدایه ها نیز مشاهده شد. در شرایطانباری میزان آلودگی خوشه ها به بیمارگرهای A. tubingensis و P. crustosum توسط جدایه P4 به ترتیب 49/16 درصد و 62/64 درصد و توسط P5 به ترتیب 44/88 درصد و 50/3 درصد کاهش داده شدند. بنابر نتایج این تحقیق هر دو جدایه در شرایط آزمایشگاهی و انباری قابلیت کنترلبیولوژیک رشد بیمارگرها را دارند.

Keywords:

آنزیم های تجزیه کننده , سیدروفور , زهرابه