بررسی پیرسازی آلیاژهای تیتانیم

آلیاژهای تیتانیوم بر حسب فازهای موجود به پنج گروه α، شبه α و α+β، شبه پایدار β و β تقسیم می شود. آلیاژ های تیتانیم جهت بهبود ریزساختار و خواص مکانیکی می توانند تحت عملیات حرارتی قرار بگیرند. با این وجود برخی از آلیاژها به خاطر ماهیت ساختاری و فازی پاسخ مناسبی به عملیات حرارتی نمی دهند. چون آلیاژهای آلفا کمتر دستخوش تغییر فاز می شوند، ریزساختار آلیاژهای آلفبا نمی تواند بطور موثر با عملیات حرارتی تغییر یابد در نتیجه استحکام بالا در آلیاژهای آلفا بوسیله عملیات حرارتی نمی تواند بدست بیاید. عملیات پیرسازی آخرین مرحله عملیات حرارتی آلیاژهای تیتانیم می باشد. هدف از عملیات محلولی، استحاله ی بخشی از فاز آلفا به فاز بتا و سپس سردکردن با سرعت کافی جهت داشتن فاز بتا در دمای اتاق می باشد. در حین پیرسازی، از فاز بتای ناپایدار موجود آلفا رسوب داده می شود. از اهداف عملیات حرارتی محلولی و پیرسازی می توان به بهبود ریزساختار، تشکیل فازهای رسوب، توزیع مناسب رسوب، افزایش استحکام کششی، افزایش سختی و بهبود مقاومت خستگی می باشد گزارش ها و مطالب عنوان شده در زمینه پیرسازی و فوق پیری آلیاژهای تیاتنیم کم می باشد لذا هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی مطالعات انجام شده در زمینه ی عملیات پیرسازی و فوق پیری آلیاژهای مختلف تیتانیم که منجر به بهبود خواص مکانیکی و ایجاد ریزساختارهای مناسب می شود، می باشد ودر نهایت محصولات با خواص مناسب جهت کاربرد در صنایع مختلف به خصوص در صنعت هوا-فضا را فراهم می آورد.

Keywords:

آلیاژهای تیتانیم , عملیات محلولی , عملیات پیرسازی , ریزساختار , خواص مکانیکی