مروری بر مواد پلیمری خارج سلولی و کاربرد آن ها در حذف آلودگی ها

تصفیه و دفع لجن مازاد به عنوان یک معضل در تصفیه خانه های فاضلاب در سراسر دنیا از لحاظ عوامل زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و قانونی مطرح می باشد. یکی از معایب عمده فرآیندهای تصفیه بیولوژیکی تولید حجم نسبتا زیاد لجن مازاد بیولوژیکی است، به طوری که حدود نیمی از هزینه راهبردی و نگهداری تصفیه خانه ها به امر تصفیه لجن مربوط می شود. بیشتر حجم لجن مربوط به حضور مواد پلیمری خارج سلولی (EPS) می باشد. یکی از راهکارهای استفاده مجدد و کاهش حجم لجن تولیدی، استخراج EPS و استفاده از آن به عنوان منعقد کننده بیووژیکی برای کاهش و حذف آلودگی در محیط آبی است. EPS محصولات متابولیک هستند که در سطح سلول باکتری اباشته می شوند که مخلوطی پیچیده با وزن مولکولی بالا از پلیمرهای دفع شده توسط میکروارگانیسم می باشد. در طول سال های اخیر، تولید منعقدکننده میکروبی با توجه به مزیت آن ها مانند اثر لخته سازی خوب و طبیعت زیست تخریب پذیر افزایش یافته است. بسیاری از میکروارگانیسم های طبقه بندی شده مانند باکتری ها، قارچ ها، مخمر و جلبک ها، قادر به تولید منعقدکننده زیست پلیمری خارج سلولی می باشند، که از منابع مختلاف (به عنوان مثال لجن فعال و خاک) جدا شده اند.

Keywords:

مواد پلیمری خارج سلولی , EPS , منعقد کننده بیولوژیکی , تصفیه آب و فاضلاب , لخته سازی