تعیین و تحلیل سطوح توسعه یافتگی نواحی روستایی مطالعه موردی: دهستان های شهرستان نورآباد ممسنی

توزیع عادلانه امکانات و ثمرات توسعه در میان عموم مردم از خصیصه های مهم اقتصاد پویا و سالم است. برنامه ریزان جهت تحقیق این امر، سعی در کاهش نابرابریها از طریق تدوین و اجرای برنامه هاری متعدد و گسترش همه جانبه توسعه یافتگی را دارند.این پژوهش به این سوال می پردازد آیا درجه توسعه یافتگی دهستان های شهرستان نورآباد متوازن بوده است یا خیر؟. بدین منظور، این پژوهش دهستان های شهرستان ممسنی را از نظر 48 شاخص اقتصادی و اجتماعی در سطح دهستان در سال 1385 با استفاده از مدل های تاکسونومی و موریس را مورد بررسی قرار می دهد.نتایج این بررسی نشان می دهد که دهستان بکش1 توسعه یافته ترین و دهستان مشایخ و دهستان میشان به عنوان محروم ترین دهستان شهرستان به شمار می روند. از نظر برخورداری 22/2 درصد دهستان ها در گروه دهستان های برخوردار، 22/2 درصد در گروه نیمه برخوردار و 55/5 درصد در گروه محروم طبقه بندی شده اند. و از نتایج این تحقیق می توان در برنامه ریزی ناحیه ای و تخصیص بودجه و اعتبارات عمرانی استفاده کرد.

Keywords:

سطوح توسعه یافتگی , مدل تاکسونومی , مدل موریس , نورآباد ممسنی