مسکن اقلیتها، نمونه موردی: محله جلفای شهر اصفهان

مطابق با دیدگاه بسیاری از پژوهشگران (فرهنگ) عامل اصلی شکلگیری خانه است و نقش مهمی در پایداری اجتماعی دارد، لذا مطالعه فرهنگهای دینی برای شناخت الگوهای رفتاری اقوام و مذاهب گوناگون اهمیت مییابد. محله جلفا در شهر اصفهان با قدمت بیش از چهارصد ساله خود به علت خصوصیات فرهنگی، مذهبی و اجتماعیاش از سایر محلات متمایز است و میتوان تبلورش را در کالبد و فضای مسکونی محله مشاهده نمود. امروزه این محله نیز همچون دیگر بافتهای تاریخی بر اثر تغییرات به وجود آمده در کالبد شهرها دچار تغییر چهره و تضعیف هویت گردیده است. بسیاری از بخشهای قدیمی آن تخریب گردیده و بافت موجود دچار بحران هویت کالبدی فضایی، اجتماعی و فرهنگی، – خصوصاً در حوزهی مسکن گردیده است که به برنامهریزی مناسب در جهت از بین بردن هرگونه عامل تضعیف کنندهی هویت یا تضاد و هماهنگی و بازگرداندن کلیت حاکم بر این محله نیازمند است، به صورتی که بتواند به عنوان محلهای با هویت مذهبی به حیات خود ادامه دهد. در این مقاله که به روش توصیفی تحلیلی تهیه گردیده است ضمن نیم نگاهی به موضوع مسکن اقلیتها به صورت نمونه موردی به بررسی محلهی جلفای شهر اصفهان در طول سیر تاریخی آن و وضعیت مسکن و فضای مسکونی در آن میپردازیم. نتیجه اینکه به منظور عدم وارد آمدن آسیب چند بعدی به این سایت ها باید پس از بازتعریف هویتی آنها، برایشان طرح توسعه ی ویژه تهیه شده و با تعیین حدود دخالت نهادهای اجرایی، متولیان اصلی جهت صیانت و احیای آنها مشخص شوند.

Keywords:

فرهنگ , محله جلفای شهر اصفهان , مسکن اقلیتها , فضای مسکونی , هویت