مروری بر برنامهریزی منابع سازمانی و نقش آن در حسابداری مدیریت

بررسی ادبیات حسابداری موجود نشان میدهد که امروزه گرایش رو به فزاینده ی برای تحقیق در زمینه تعیین اثرات بهکارگیری سیستمهای برنامهریزی منابع سازمانی در حسابداری مدیریت و فعالیتهای کنترلی به وجود آمده است. اخیرا نیز برخی از محققین حوزه حسابداری، موضوعات مرتبط با کاربرد سیستمهای برنامهریزی منابع سازمانی و تغییرات مورد انتظاری که همراه با عملیاتی نمودن این سیستمها برای حسابداری و فعالیتهای کنترلی رخ میدهد را دنبال مینمایند. در این تحقیق ضمن مطالعه تاریخچه تحولات حسابداری، بررسیهای مختلفی هم که در زمینه سیستمهای اطلاعاتی صورت گرفته مدنظر قرار گرفته است. در این بررسی ارتباط و شباهتهای بین دو مفهوم برنامهریزی منابع سازمانی و سیستمهای اطلاعاتی توضیح داده میشود. همچنین، دو جریان فکری مرتبط با تحقیقات نیز موردبحث و بررسی قرار میگیرد. اولین جریان فکری، برمبنای رویهی ساختاری و دومی بر اساس رویهی فرآیندی مطرح گردیدهاند. در روش ساختاری یک شیوه عملکردی مبتنی بر فناوری مورد پذیرش بوده و از لحاظ ماهیتی کاملاً تعریفشده است. از سوی دیگر، در روش ساختاری، این فرض که سیستم برنامهریزی منابع سازمانی محرک اصلی بهبود عملکرد سازمان قلمداد میگردد، پذیرفتهشده است. بررسیهای بهعملآمده نشان میدهد که عملاً در حوزه حسابداری، تحقیقات یکپارچهای صورت نگرفته است که بر این اساس سعی شده تا در این بررسی، این موانع و محدودیتهای مشخص گردند. علاوه بر این، بررسیها نشان میدهد که مطالعات مختلفی که تاکنون انجامشده، فاقد حلقه ارتباط مفهومی و موضوعی است. در نهایت نتایج این بررسی نشان میدهد اگرچه در مطالعات تبیین اثرات برنامهریزی منابع سازمانی تحت عنوان ابزار کنترل مدیریتی به شکل محدود توجه شده لیکن باید اذعان نمود هنوز هم حق موضوع ادا نشده و بسیاری از مفاهیم مرتبط در این خصوص تاکنون مورد مطالعه قرار نگرفته است

Keywords:

سیستم برنامهریزی منابع سازمان , ابعاد کنترل مدیریتی , عملکرد حسابداری