برنامهریزی رشد هوشمند شهری، مطالعه موردی یکی از محلات قدیمی شهر همدان

پژوهش حاضر به دنبال ارائهی چارچوبی از راهبرد رشد هوشمند، مشتمل بر اصول و راهکارهای برنامهریزی به منظور ایجاد راهکارهای کارآمد برای بهبود دسترسیها و مشارکت بیشتر شهروندان میباشد. با هدف ارزیابی بسترها و موانع برنامهریزی هوشمند شهری میباشد، روش تحقیق، توصیفی پیمایشی و مبتنی بر منابع اسنادی و کتابخانهای است. نتایج بررسیهای بر - اساس دیدگاه پاسخگویان، نشان میدهد، یکی از موضوعات مهم در شهرسازی امروز پراکنش شهری میباشد که در نتیجه توسعه فاقد برنامهریزی شده اتفاق افتاده است این پدیده اثرات نامطلوبی در کیفیت شهرها و زندگی شهری داشته است و در نتیجه خود مشکلات اجتماعی و اقتصادی بسیاری را دارد. الگوی رشد هوشمند شهری بر افزایش تراکم شهری، اختلاط کاربریها و کاهش استفاده از اتومبیل تأکید دارد و هدف اصلی آن تأمین سلامتی و رفاه شهروندان است. لذا با دستیابی به رشد هوشمند میتوانزمینه تحقق توسعه پایدار شهری را فراهم نمود، اهمیت رشد هوشمند از آن روست که میتواند شکل دهنده اجتماعات محلی در خود باشد و میتوان گفت محله کوچکترین واحد تقسیمات محدودههای مسکونی شهری نیز به حساب میآید. در این منطقه میزان دسترسی بر میزان مشارکت بی تأثیر بوده، با وجود دسترسی تقربیا متوسط به کاربریها، ولی تمایل به مشارکت وجود ندارد و همچنین بین دسترسی و رضایت رابطهای وجود ندارد.

Keywords:

رشد هوشمند شهری , دسترسیها , پراکنش شهری , کاربری مختلط