سازه های متحرک و معماری انعطاف پذیر جوامع محلی منطقه زاگرس

در سالهای اخیر سرعت رشد صنایع و علوم و فنون نسبت به گذشته بصورت تصاعدی افزایش یافته و به همان نسبت نیز تغییرات درعرصه استانداردها، عملکردها، کاربریها و غیره بیشتر عیان گشته است . این امر بیانگر آنست که معماری امروز نیازمند تغییرات و پویایی بیشتری نسبت به گذشته است و بنظر میرسد که ساختمان های جدید، باید متنوع تر، انعطاف پذیرتر و قابل انطباق با هر گونه تغییرات احتمالی آینده باشند که این امر تمهیداتی را در طراحی و بخصوص در سازه می طلبد . با نگاهی به گذشته میتوان دریافت که انسان چگونه با خلق اولین و ابتدایی تر ین ساختار متحرک با مشکلات زندگی خود کنار آمد و خانه های متحرک و شهرسازی انعطاف پذیر را برپایه نیازهای خود چنان طراحی کرد که بتواند از آن در آینده نیز بهره گیرد . این متحرک سازی حتی در پل سازی نیز حضور یافت و بدین ترتیب قابلیت انطباق با نیازهای آینده را دارا شد. این مقاله در پی آنست تا با نگرشی تاریخی، تحلیلی بر نمونه های مشابه معماری متحرک و موقتی که در مناطق بومی سکونت گاههای طبیعی و سنتی زاگرس مشاهده گشته، داشته باشد و با بررسی عناصر متحرک در معماری، خصوصا ساختار سازه ای آن، به بررسی خلاقیت ها و نوآوریهای مرد مان محلی این مناطق بپردازد و آینده نگری آنها را در آثارشان به نمایش گذارد و نشان دهد که آنها چگونه دانسته و یا نادانسته در جهت اهداف امروزی توسعه پایدار در معماری گام برداشته اند . در این مقاله سعی شده تا به تبیین استراتژیهای معماران بومی و سازندگان محلی که سالها با مسائل و مشکلات زندگی در جهت مقابله و تعامل با طبیعت پرداخته اند و مهندسینی که از حداقل امکانات جهت ابداع مکانیزمهای متحرک سازی خانه هایشان بهره برده اند بپردازد. در نهایت هدف اصلی از این مقاله نقد و بررسی برخی از روش های اتخاذ شده توسط سازندگان این آثار موقت و متحرک معماری است و پس از آن با بهره گیری از این الگوها به بیان یک سری استراتژیها جهت انعطاف پذیر نمودن و قابل انطباق ساختن معماری با استفاده از الگوی متحرک سازی عناصر معماری و خصوصا سازه ای میباشد.

Keywords:

سازه های متحرک , معماری انعطاف پذیر , محیط زیست , توسعه پایدار , ساخت محلی