ارزیابی ریسک بهداشتی مواجهه با مواد شیمیایی: مطالعه موردی در یک سکوی نفتی

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 705

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HOZAN-1-4_003

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1395

Abstract:

مقدمه و هدف: امروزه صنایع نفت و گاز به علت داشتن فعالیتهای صنعتی فراوان و تعداد زیادی شاغل، از بزرگترین صنایع در دنیا به شمارمی روند.تاسیسات ساحلی و فراساحلی از حیث این دو مورد در بین تاسیسات نفتی سهم بزرگی دارند. داده های موجود در رابطه با ارزیابی مواجهه سیستماتیک بامواد شیمیایی در تاسیسات فراساحلی محدود بوده و یا مربوط به چند سال اخیر هستند. هدف از این مطالعه بررسی و ارزیابی ریسک مواجهه با مواد شیمیاییدر یک سکوی نفتی است.روش بررسی: در این مطالعه از روش ارزیایی ریسک مواد شیمیایی دپارتمان بهداشت حرفه ای سنگاپور استفاده شد. در این روش ابتدا با انجام مشاهدهو مصاحبه با افراد وظایف شغلی و فرایندهای کاری تعیین و نسبت به شناسایی دقیق عوامل شیمیایی در هریک از وظایف شغلی اقدام شد. در ادامه نسبتبه تعیین درجه خطر، درجه مواجهه و سطح ریسک بهداشتی ناشی از مواجهه با مواد شیمیایی اقدام شد.یافته ها: براساس نتایج کارگروه مطالعه و بررسی مستندات فرآیندی مشخص شد که در سکوی نفتی مورد بررسی کارگران بیشترین مواجهه را باS2H ، BTEX و بخارات گازوییل دارند. در واحد تعمیرات بیشترین ریسک ناشی از بنزن و در طبقه ژنراتورها و واحد چاه های نفتی بیشترین ریسک ناشی از هیدروژن سولفوره است.نتیجه گیری: با وارد کردن اطلاعات مربوط به خطرات و نتایج اندازه گیریهای مواد شیمیایی در روش ارزیابی ریسک مواد شیمیایی می توان مشاغلو وظایف گوناگون را از نظر مواجهه با مواد شیمیایی رتبه بندی و از نتایج آن برای اولویت بندی اقدامات کنترلی و کاهش سطح ریسک استفاده کرد. براساسنتایج این مطالعه استقراری، سیستمهای کنترلی برای کاهش ریسکهای ناشی از ترکیبات BTEX و هیدروژن سولفوره توصیه می شود.

Authors

حاجی امید کلته

دانشجوی دکتری مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

عارف فقیه

مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی در ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران- نویسنده مسئول

محمدامین فقیه

کارشناس ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان