بررسی غلظت ترانس ، ترانس موکونیک اسید در ادرار کارگران مواجه با بنزن در یک واحد کک سازی

Publish Year: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 725

This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SJH-13-2_008

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1395

Abstract:

مقدمه و هدف : بنزن مایعی بی رنگ تا زرد کم رنگ و با بوی معطر می باشد. در تماس مزمن کارگران با بنزن در محیط کاریکی از مهمترین و خطرناکترین عوارض نامطلوب بهداشتی، مسمومیت سیستم خونساز یا سرطان خون است که در ابتدا بهصورت آنمی، لوکوپنی، ترومبوسیتوپینیا و ... بروز می کند . هدف از انجام این مطالعه پایش بیولوژیکی تماس افراد با بنزن ازطریق اندازه گیری ترانس، ترانس موکونیک اسید در ادرار پایان نوبت کار در یک واحد کک سازی بود.روش کار : نوع مطالعه مورد - شاهدی بود . نمونه های ادرار پایان نوبت کاری از 42 کارگر شاغل در یک واحد کک سازی وپالایشگاه بنزول مربوط به آن ( گروه مواجهه یافته با بنزن ) و 40 نفر از کارگران خدماتی واحد ادراری (گروه مواجهه نیافته بابنزن ) جمع آوری شد. جهت استخراج ترانس، ترانس موکونیک اسید ادرار از روش استخراج فاز جامد تجزیه با کارتریجتبادل آنیونی قوی (SAX) استفاده گردید . با تزریق محلول حاصل از استخراج به دستگاه کروماتوگرافی مایع با عملکرد عالی غلظت ترانس، ترانس - موکونیک اسید اندازه گیری شد . کراتینین ادرار نیز با روش ژافه و توسط دستگاه اتوآنالیز مدل kone-Pro تعیین مقدار شد. نتایج : میانگین غلظت ترانس، ترانس موکونیک اسید در ادرار کارگران مواجهه یافته و مواجهه نیافته به ترتیب برابر با3/83±3/33 و 0/091±0/1007 میلی گرم بر گرم کراتینین بود . میانگین غلظت ترانس، ترانس موکونیک اسید در ادرارکارکران مواجهه یافته در پالایشگاه بنزول 0/64 میلی گرم بر گرم کراتینین و د ر واحد کک سازی برابر با 3/68 میلی گرم بر گرم کراتینین بود.نتیجه نهایی : مطالعه حاضر نشان داد که میانگین غلظت ترانس، ترانس موکونیک اسید در ادرار کارگران مواجه با بنزن 6 تا 7برابر شاخص بیولوژیکی تماس با این آلاینده است؛ بنابراین می توان گفت ریسک ابتلا به سرطان های خونی و دیگر عوارضنامطلوب ناشی از تماس در این افراد وجود دارد و باید با استفاده از روش های کنترل مهندسی و مدیریتی می زان تماس را تاکمتر از حد مجاز کاهش داد.

Authors

محسن رحیمی نژاد

دانشجوی دوره دکتری بهداشت حرفه ای دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران

سیدقوام میرستاری

استادیار گروه بهداشت حرفه ای دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

عبدالرحمن بهرامی

دانشیار گروه بهداشت حرفه ای دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی همدان

بهروز اکبری

دانشجوی دوره دکتری شیمی تجزیه دانشکده علوم دانشگاه تهران