بررسی فراوانی بیماری لنفوم در بیمارستانهای آموزشی شهر همدان طی سالهای 82-1372

مقدمه و هدف : لنفوما گروهی از تومورهای جامد (توپر) بدخیم هستند که سلولهای لنفورتیکولار را مبتلا می سازند. از آنجایی کهعلائم اولیه لنفوم م یتواند ناحیه دهان و حلق (حلقه والدایر) را مبتلا سازد شناختن علائم مزبور برای دندانپزشکان دارای اهمیتمی باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی لنفوم و داده های اپیدمیولوژیک آن در شهر همدان است زیرا شناخت فراوانی لنفومدر گروههای مختلف اجتماعی با توجه به شرایط مختلف اقلیمی، سن و جنس و . . . از شاخصهای برنامه ریزی پیشگیری و بهداشتیبشمار می رود.روش کار : در این مطالعه توصیفی تحلیلی گذشته نگر، تمامی موارد بدخیمی تشخیص داده شده در چهار بیمارستان دولتی سینا،مباشرکاشانی، امام خمینی (ره) و اکباتان همدان طی سالهای 82-1372 مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات مورد نیاز استخراج و در فرم مخصوص ثبت شد. آنالیز آماری توسط نرم افزار SPSS انجام پذیرفت.نتایج: از 350 هزار پرونده بیمارستانی در طی 10 سال و از 3500 مورد بدخیمی گزارش و ثبت شده ، 404 پرونده به تشخیص و درمان موارد لنفوم بدخیم اختصاص داشت که مورد مطالعه قرار گرفت. از 404 مورد، 285 مورد به لنفوم غیرهوجکین، 111 مورد به بیماری هوجکین و 8 مورد به لنفوم بورکیت اختصاص داشت. مردان به نسبت 1/6 به 1 بیش از زنان به انواع لنفوم مبتلابودند. در تمامی موارد شایعترین نشانه بالینی بدخیمی، لنفادنوپاتی گردنی بود و بیشترین نواحی درگیری عقده های ساب مندیبولار و گردنی فوقانی (Level I,II) بود. نتیجه نهائی : از نظر فراوانی، لنفوم غیرهوجکین در مقام اول و بعد از آن لنفوم هوجکین و لنفوم بورکیت قرار داشته که شایدنشان دهنده ابتلا به لنفوم در گروه های سنی مختلف است.در این مطالعه شایع ترین سن ابتلا به لنفوم غیرهوجکین،بالای 40 سال ولنفوم بورکیت زیر 11 سال بود.

Keywords:

بدخیمی , لنفوم - همه گیری شناسی