سیویلیکا را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید.

مسئولیت دولت ها در پیشگیری از آلودگی جزایر مصنوعی(مطالعه موردی: خلیج فارس)

Publish Year: 1395
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 460
این Paper فقط به صورت چکیده توسط دبیرخانه ارسال شده است و فایل کامل قابل دریافت نیست. برای یافتن Papers دارای فایل کامل، از بخش [جستجوی مقالات فارسی] اقدام فرمایید.

Export:

Link to this Paper:

Document National Code:

JR_PSLJ-2-2_002

Index date: 25 February 2017

مسئولیت دولت ها در پیشگیری از آلودگی جزایر مصنوعی(مطالعه موردی: خلیج فارس) abstract

در کنوانسیون های حقوق بین المللی دریاها نیز توجه به محیط زیست دریاها و منافع سایر کشورهای ساحلی از پیش شرطهای اساسی ساخت این جزایر قرار داده شده است. خلیج فارسی از نظر وجود منابع عظیم نفت و گاز و شرایط خاص زیست محیطی و بهره برداریهایی که از این محیط و منابع می شود به شکل مستمر در معرض خطراتی است که اهمیت خاصی دارد. حساسیت راهبردی آن و تنش های سیاسی و نظامی و موضوعات اقتصادی، محیط زیست دریایی این منطقه را تحت تأثیر قرار داده و خلیج فارس را به یکی از آلوده ترین مناطق دریایی تبدیل کرده است. لذا در جهت بهسازی و پاکسازی این اکوسیستم از آلودگی ها، همکاری - های زیست محیطی کشورهای پیرامون خلیج فارس در جهت تصمیم گیری صحیح و راهبردی ضرورت داشته و همچنین رعایت دقیق قراردادهای بینالمللی، جلوگیری از آلودگی دریایی و ترابری صحیح قوانین و ضوابط محیط زیست دریایی جزء ملزومات هستند. سهم اصلی آگاهی از حساسیت محیط زیست خلیج فارس در مقابل آلودگی -ها و لزوم اعمال ضوابط دقیق جهت حفظ آن مربوط به کشورهای حوزه خلیج فارس می باشد، همانطور که آلودگی و تخریب دریا از مرزهای ملی و منطقهای فراتر می رود، حفاظت از آن نیز محدود به مرزهای ملی نمی شود و خلیج فارس نیز از این امر مستثنی نیست و بدون همکاری کشورهای ساحلی اصولاً حفاظت از این منطقه امکانپذیر نمیباشد. در این پژوهش تلاش می شود تا ساخت جزایر مصنوعی از منظر حقوق بینالمللی دریاها بررسی و تبعات زیست محیطی ساخت جزایر مصنوعی بر دریای خلیج فارسی مورد بررسی قرار گیرد.

مسئولیت دولت ها در پیشگیری از آلودگی جزایر مصنوعی(مطالعه موردی: خلیج فارس) Keywords:

خلیج فارسی- جزایر مصنوعی - آلودگی زیست محیطی۔

مسئولیت دولت ها در پیشگیری از آلودگی جزایر مصنوعی(مطالعه موردی: خلیج فارس) authors

مصطفی سراجی

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس

فاطمه قاسمی

دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل دانشگاه پیام نور مرکز بین المللی عسلویه