بررسی اثر دی - 2.4، ساکارز و کلرید کلسیم بر برخی صفات کمی و کیفی در گل بریده مریم رقم پیئرل (Polianthes tuberose cv. Pearl)

گل مریم یکی از گل های شاخه بریده مهم از نظر تولید و صادرات است. این گل پس از برداشت با مشکلات مهمی از جمله ناتوانی غنچه های گل برای توسعه، باز شدن و ریزش غنچه ها مواجه است که موجب کاهش کیفیت و عمر انباری در گل شاخه بریده مریم می شود. برای حل این مشکل، تحقیقی در سال 1386 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر با هدف بررسی اثر دی-2.4، ساکارز و کلرید کلسیم بر درصد باز شدن گل ها و ریزش غنچه ها در گل بریده مریم رقم پیئرل اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. گل های بریده مریم در معرض تیمار با فاکتورهای آزمایشی شامل دی-2.4 در سطوح 0، 50، 100 و 200 پی پی ام، ساکارز در سطوح 0، 1/5، 3/5 و 5/5 درصد و کلرید کلسیم در سطوح 0، 200 و 400 پی پی ام قرار گرفتند. به تمامی واحدهای آزمایشی حدود 100 پی پی ام سولفات آلومینیوم برای جلوگیری از رشد میکروارگانیسم ها افزوده شد. در طول اجرای پژوهش صفات متعددی از جمله درصد باز شدن گل ها، درصد ریزش غنچه ها، درصد محتوای نسبی آب، میزان کلسیم موجود در دمگل غنچه ها و درصد ماندگاری اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که دی -2.4 در تمامی سطوح موجب افزایش معنی داری در میزان کلسیم دمگل غنچه ها شده ولی درصد باز شدن گل ها را کاهش داد. تیمارهای ساکارز و کلرید کلسیم هر کدام به تنهایی اثر معنی داری در افزایش باز شدن گل ها داشتند ولی بیشترین درصد باز شدن گل ها، محتوای نسبی آب و ماندگاری در تیمار 3/5 درصد ساکارز به همراه 200 پی پی ام کلرید کلسیم مشاهده شد که این تیمار درصد بازشدن گل ها را نسبت به شاهد 92 درصد افزایش داد و درصد ریزش غنچه ها را کاهش داده و به 5/33 درصد رساند. لذا می توان تیمار مذکور را به عنوان محلول محافظ گل شاخه بریده مریم رقم پیئرل پس از برداشت توصیه نمود.

Keywords:

گل بریده مریم , درصد بازشدن گل ها , ریزش غنچه ها , دی-2.4 , ساکارز