اثر تیمار غوطه وری کلرید کلسیم در خصوصیات فیزیکوشیمیایی و عمر انبارداری میوه ی کیوی

نرم شدن بافت و به دنبال آن شیوه پوسیدگی خاکستری، مهم ترین عامل محدود کننده عمر انبارداری میوه کیوی است. در این پژوهش اثر غوطه وری میوه در غلظت های مختلف کلریدکلسیم (0، 1، 2، 4 و 8 ) و به مدت 2، 4 و 8 دقیقه در بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیایی و افزایش عمر انبارداری میوه ی کیوی مورد بررسی قرار گرفت. پس از تیماردهی، میوه ها در دمای 0/5 درجه سانتی گراد و طروبت نسبی 90-85 درصد به مدت 18 هفته انبار شدند. خصوصیاتی چون میزان کاهش وزن، سفتی بافت میوه، pH، TSS/TA، TA، TSS، اسید آسکوربیک و شاخص *L سطح پوست و گوشت میوه، شاخص *a گوشت میوه با فاصله ی 6 هفته یکبار و به مدت 18 هفته انبارداری اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که میوه های غوطه ور شده به مدت 4 و 8 دقیقه در محلول کلرید کلسیم با غلظت 4 و 8 درصد بیشترین سفتی ( 3/4 کیلوگرم ) را داشتند. هم چنین میزان کاهش وزن در شاهد نسبت به کیله تیمارهای کلرید کلسیم حداکثر (0/3 کیلوگرم ) بود. کلرید کلسیم با جلوگیری از افزایش TSS باعث کاهش نسبت TSS/TA شد. شاخص *L با سفتی میوه رابطه مثبتی داشت، بطوری که تیمارهای 2، 4 و 8 درصد کلرید کلسیم، از میزان درخشندگی بیشتری ( متوسط 47 ) برخوردار بودند. اسید آسکوربیک در طول دوره انبارمانی افزایش یافت و بالاترین میزان آن در شاهد مشاهده شد. مقادیر pH و TA روند نسبتاً ثابتی در طول انبارداری داشتند. در نهایت، کلرید کلسیم با جلوگیری از افزایش TSS و حفظ میوه سبب افزایش عمر انباری و کیفیت میوه کیوی شد.

Keywords:

انبار , پس از برداشت , رنگ , کیوی , کلرید کلسیم