اثر اسید ان فنیل فتالامیک بر تشکیل میوه و برخی شاخص های مورفولوژیک حبه های چهار رقم انگور (Vitis Vinifera L.)

انگور یکی از محصولات مهم باغبانی دنیا و ایران بوده و از لحاظ تنوع مصرف کم نظیر است. میوه نارس (غوره) تا کاملاً رسیده و حتی پیر به صورت های مختلف تازه خوری و خشکباری مثل مویز و کشمش و نیز برگ آن قابل استفاده می باشد. این طرح بمنظور بهبود کیفیت و کمیت تولید انگور در کشور و با هدف بکارگیری تنظیم کننده رشد اسید فنیل فتالامیک در جهت افزایش تشکیل میوه و کیفیت حبه های انگور به اجرا درآمد. این آزمایش در قالب طرح فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار با عوامل رقم در چهار سطح (رزاقی، عسگری، سفدالی و ریش بابا ) و تشدید کننده اکسین در 3 سطح ( صفر، 500 میلی گرم در لیتر و 1000 میلی گرم در لیتر اسید فنیل فتالامیک ) پس از باز شدن 50 درصد گل ها انجام شد. کاربرد سطوح مختلف فنیل فتالامیک اسید، اثر معنی داری در سطح یک درصد بر صفات خوشه ( وزن، طول و تعداد ) و حبه ( تعداد، وزن، طول و قطر ) نشان داد. شاخص تشکیل میوه ( تعداد حبه در خوشه ) در رقم سفیدالی با تعداد 263/11 حبه بیشترین مقدار معنی داری را به خود اختصاص داد و پس از آن ارقام عسگری و رازقی و ریش بابا به ترتیب دارای 113، 109/89 و 76/11 حبه بودند. در این صفت واکنش عسگری و رزاقی مشابه و اختلاف آنها معنی دار نبود ولی با ریش بابا اختلاف معنی داری داشتند. نتایج این بررسی نشان داد. بر هم کنش فنیل فتالامیک اسید و ارقام مختلف انگور به جز در مورد صفت تعداد حبه، در مورد سایر صفات خوشه، حبه و دانه در سطح یک درصد معنی دار بود. بنابر نتایج حاصله، صفات مربوط به خوشه بیشترین تاثیرپذیری مثبت را از تیمار 1000 میلی گرم در لیتر فنیل فتالامیک داشته اند، بطوریکه این تیمار در کل ارقام ( غیر از عسگری ) منجر به افزایش معنی دار تشکیل میوه به میزان 26/2 درصد نسبت به شاهد گردید. در مورد صفات حبه، تیمار 500 میلی گرم در لیتر اسید فنیل فتالامیک اثر بیشتری داشته و با تیمار 1000 میلی گرم در لیتر اختلاف معنی داری نداشت.

Keywords:

ارقام انگور , PPA , تشدید کننده اکسین , خوشه , حبه