بررسی اثر سیستم کشت، رقم و محلول های غذایی مختلف بر برخی از پارامترهای رویشی و فیزیولوژیکی گیاه سیب زمینی

هواکشت، فناوری جدیدی برای تولید ریزغده سیب زمینی محسوب می شود. به منظور شناسایی محلول غذایی و رقم سیب ز مینی مناسب برای تولید ریزغده در سیستم هواکشت و مقایسه آن با سیستم هیدروپونیک کلاسیک، آزمایشی به صورت فاکتوریل با سه فاکتور سیستم کشت (هیدروپونیک کلاسیک و هواکشت)، محلول غذایی (محلول چنگ و همکاران، APCoAB و محلول هیدروپونیک تجاری اصفهان)، و سه رقم سیب زمینی (مارفونا، سانتانا و مورن) انجام شد. صفات تعداد برگ، سطح برگ، طول استولون، وزن خشک ساقه و ریشه، محتوای رنگدانه های فتوسنتزی، حداکثر عملکرد کوانتومی فتوسیستم 2 (Fv/Fm )، شاخص کارایی فتوسنتزی (PI)، ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که گیاهان سیستم هواکشت بدون ارتباط به نوع رقم و محلول غذایی در مقایسه با گیاهان سیستم هیدروپونیک کلاسیک افزایش درخور توجهی در پارامترهای رویشی و فیزیولوژیکی نشان دادند که احتمالاً به دلیل دسترسی بهتر به عناصر غذایی و هوادهی کامل ریشه ها بود. به طوری که وزن خشک ریشه و بخش های هوایی گیاه و محتوای رنگدانه های فتوسنتزی در سیستم هواکشت بالاتر از سیستم هیدروپونیک کلاسیک بود. همچنین، گیاهان تغذیه شده با محلول تجاری هیدروپونیک اصفهان در مقایسه با محلول چنگ و همکاران و محلول APCoAB رشد رویشی بیشتری داشتند، که به دلیل بالا بودن نیتروژن در این محلول غذایی بود.

Keywords:

ریزغده , کشت بدون خاک , هواکشت