ارزیابی تأثیر پایه، پیوندک و روش پیوند بر افزایش رویشی انار

به منظور ارزیابی تأثیر نوع پایه، پیوندک و برخی روش های چوپیوند و کوپیوند در افزایش نهال انار و دستیابی به بهترین روش پیوند انار، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در اسفندماه 1391 در گلخانه دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان اجرا شد. عامل ها شامل پایه، پیوندک، روش پیوند و زمان بود. رقم های پوستقرمز علیآقایی، گرچ داداشی و گرچ شهوار به عنوان پایه، رقم های رباب نیریز و خفر جهرم به عنوان پیوندک و از پیوندهای اسکنه و تراشه ای به عنوان روش پیوند استفاده شد. صفات رویشی مورداندازه گیری 60، 120 و 180 روز پس از پیوند بررسی شد. نتایج نشان داد روش پیوند بر درصد گیرای پیوند و گیاهان پیوندی باقی مانده در انار تأثیرگذار بود به طوریکه روش پیوند اسکنه گیرایی بالاتری نسبت به روش پیوند تراشه ای داشت ولی پایه و پیوندک های مورد استفاده بر درصد گیرایی و گیاهان پیوندی باقی مانده تأثیری نداشت. فراسنجه (پارامتر)های رویشی در همه ترکیب های پیوندی در زمان 180 روز پس از پیوند نسبت به دو زمان دیگر بیشترین میزان را داشتند. میزان ترکیبات فنلی پایه و پیوندک با درصد گیرایی و گیاهان پیوندی باقیمانده همبستگی منفی داشت. در نهایت پیوند اسکنه در روش قلمه پیوند برای افزایش انار و تغییر رقم توصیه می شود.

Keywords:

پیوند اسکنه , پیوند تراشه ای , ترکیبات فنلی , درصد گیرایی , همبستگی