بررسی تاثیرات برنامه ریزی استراتژیک بر اقدامات مستقل و عملکرد سازمانی

تمایل برای از تاکید اندازی نقش برنامه ریزی راهبردی در سالیان اخیر و بجای آن توجه به استقلال مدیریت و یادگیری سازمانی وجود داشته است. با اینحال هنوز بسیاری از سازمان ها به برنامه ریزی برای آینده ادامه می دهند. این مسیله ضرورت بررسی تاثیرات برنامه ریزی راهبردی در ارتباط با اقدامات مستقل مدیران را آشکار می نماید. تحقیقات اخیر پیرامون اثرات عملکرد برنامه ریزی راهبردی بدون نتیجه و ناتمام بوده اند و شواهد در مورد اهمیت راهبردی اقدامات سازشی اتخاذ شده توسط مدیران سطوح پایین تر، تا حدودی به صورت داستان گونه باقی مانده است. آنچه که در این میان از اهمیت بیشتری برخوردار است، دیدگاه های مخالف دانش پژوهان معاصر می باشد. عده ای بر این باورند که اقدامات مستقل برای انطباق راهبردی به صورت الزام آور است، در حالیکه برنامه ریزی مانع از تغییر شود. در سوی مقابل، سایرین بر این باور هستند که برنامه ریزی متمرکز برای اقدامات پاسخگو واکنش گرای سازمان ها و محرک تفکر راهبردی سازشی مورد نیاز است. برای روشن کردن این معما، در این مطالعه سعی شده است تا یک برنامه تحقیقاتی جدید با بررسی اثرات عملکرد دوگانه برنامه ریزی راهبردی و اقدامات مستقل در فرآیند شکل گیری استراتژی ارایه شود. نتایج نشان می دهند که برنامه ریزی راهبردی از تاثیرات عملکردی مثبتی در صنایع برخوردار است و همراه با اقدامات مستقل وجود دارد که در آنجا مدیران تصمیمات پاسخگو در بهبود و ارتقای عملکرد تحت شرایط محیطی متغیر اتخاذ می نمایند.

Keywords:

برنامه ریزی راهبردی , عملکرد سازمانی , اقدامات مستقل