طراحی شهری پیاده راه با تاکید برحس تعلق

امروزه کیفیت وجذابیت عرصه های عمومی شهری به یکی ازمهم ترین خواسته های شهروندان ومعیارهای سنجش کیفیتوسرزندگی شهرا مبدل گردیده است. دراین میان،محدوده های پیاده به دلیل ویژگی های خود در ایجاد تعاملات اجتماعی در عصرارتباطات مجازی ونیز تحریک اقتصادی نواحی پیرامونی وبه عنوان پهنه هایی چندعملکردی که طیف متنوعی ازفعالین ها رادربرمیگیرند،ازنقش اساسی برخوردارند.فضاهای شهری پیاده مدار، مکانهایی برای حضور شهروندان و مشارکت آنان در زندگی جمعیشان هستند که پرداختن به کیفیاتآنها سرزندگیشان را به حداکثر می رساند. باتوجه به اینکه حس تعلق به مکان عامل اساسی درجهت ایجاد فضاهای ماندگارشهری،ایجادهویت و معنادارشدن محیط زندگی انسان و افزایش مشارکت و تعامل اجتماعی درفضاهای عمومی شهری می باشد انگیزهای مضاعف درجهت توجه به این کیفیت درفضاهای شهری را باعث میگرد بنابراین نیاز به تقویت حس تعلق به مکان شهروندانبه فضاهای عمومی شهری درعصرحاضر احساس میگردد دراین راستا ایجادمحورهای پیاده ازنخستین اقدامات عملی درباززندهسازی مراکز تاریخی شهرها بوده است و اثار مثبت فراوانی درابعادمختلف اجتماعی اقتصادی و زیست محیطی به دنبال داشته است.این تحقیق یک نوع تحقیق کیفی است که دراین تحقیق براساس مبانی نظری ومتون مربوط به موضوع به جمع آوری اطلاعات بهروش کتابخانه ای پرداخته شده است وبراساس مدل مفهومی به دست آمده از اطلاعات جمع آوری شده به بررسی وجمع بندیموضوع پرداخته ودر نهایت براساس تحلیل اطلاعات راهکارهایی ارایه شد.

Keywords:

پیاده راه , پیاده مداری , حس تعلق , کیفیت محیط