خود کار آمدی و آسیب احساس حقارت

نمونه آماری پژوهش حاضر از 30 نفر از کودکان کار و خیابان شهر تهران تشکیل شده است که در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. این نمونه با استفاده از لیست تهیه شده از مراکز موجود نگهداری کودکان کار در سازمان بهزیستی تهران به صورت خوشه ای تصادفی انتخاب شد. به این صورت که ابتدا 3مرکز به صورت تصادفی انتخاب شدند و سپس پس از اجرای پرسشنامه های حل مسیله، خودکارآمدی و احساس حقارت در بین این مراکز و گزینش کودکانی که در خودکارآمدی و حل مسیله نمرات پایین و در احساس حقارت نمرات بالایی کسب کرده بودند، از هر مرکز 10 کودک به صورت تصادفی انتخاب شد و بازهم به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. شرایط لازم برای شرکت در این گروه ها برخورداری از شرط سنی 13 تا 17 سال بود. شرط سنی 13 سال هم به علت متغیر آزمایش که تفکر انتقادی است، قرار داده شده است. در ضمن این کودکان می بایست از حداقل سواد خواندن و نوشتن نیز برخوردار بودند. بعد از انتخاب آزمودنی ها، پرسشنامه ها در اختیار افراد قرار گرفت. با نظارتی که به عمل آمد تمام پرسشنامه توسط آزمودنیها بطور کامل و بدون نقص تکمیل شد و سپس تعداد 30 نفر از افرادی که نمرات پایین تری در پرسشنامه ها کسب کردند انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایشی و گواه جایگزین شدند. گروه گواه در انتطار ماند و آموزش تفکر انتقادی برای گروه آزمایش در10 جلسه به اجرا گذاشته شد. جلسات برای آزمودنیهای، هفتهای یک بار به مدت 60 دقیقه اجرا شد و سپس دو هفته پس از پایان آموزش، بار دیگر آزمودنیهای دو گروه آزمایش و گواه، توسط پرسشنامههای استفاده شده در این تحقیق مورد ارزیابی قرار گرفتند.

Keywords:

احساس حقارت , مهارت حل مسیله , تفکر انتقادی , روانشناسی تربیتی