بررسی تاثیر کارآیی درآمد و کارآیی بهای تمام شده بر ارزش آفرینی سهامداران (ارزش افزوده اقتصادی) در بانک های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

در نظریه اقتصادی، رشد و توسعه بنگاه حاصل از تولید مقدار بیشتری ستاده با مقدار معینی نهاده یا تولید مقدار معینی ستاده با مقدار کمتری نهاده و به عبارت دیگر افزایش کارآیی، بهره وری و به عبارتی بهتر ارزش آفرینی بنگاه اقتصادی است. در این پژوهش پس از ارایه کلیاتی درباره مبانی نظری، به مبحث عوامل موثر بر ارزش آفرینی بانک ها پرداخته شده است. گستره این مبحث شامل 2 متغیر تاثیرگذار (کارآیی درآمد، کارآیی بهای تمام شده) بر ارزش افزوده اقتصادی به عنوان معیار سنجش ارزش آفرینی بانک ها، می باشد. از این رو به منظور حصول اهداف پژوهش دو فرضیه ی اصلی طراحی شده است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه اجرا توصیفی– پیمایشی از نوع همبستگی می باشد. تحلیل داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار Eviews نسخه 8 انجام گردیده است. لذا به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از داده های پانلی 17 بانک فعال در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 7881 تا 7818 بهره گرفته شدهاست، که نتایج بدست آمده از تحلیل رگرسیون خطی مدلهای پژوهش نشان می دهد که متغیرهای کارآیی درآمد، کارآیی بهای تمام شده، بر ارزش افزوده اقتصادی تاثیر معناداری دارد.

Keywords:

کارآیی درآمد , کارآیی بهای تمام شده , ارزش افزوده اقتصادی