بازآفرینی و بهسازی بافتهای تاریخی با رویکرد گردشگری- مطالعه موردی : منطقه 3 شهر اصفهان

بافتهای تاریخی به عنوان نماد فرهنگ و تاریخ هر کشور، میراثی ارزنده و تجدید ناپذیر است. حفظ و نگهداری از این سرمایه ها نیازمند رویکردهایی است که مجموعه این بناها و محیط اطراف را به عنوان یک کل واحد در نظر گرفته و تمام ابعاد بافت هدف را مورد توجه قرار دهد. در این راستا بازآفرینی شهری را می توان پاسخی به این مهم دانست. این دیدگاه که نگرشی جامع و یکپارچه به مجموعه بافت تاریخی داشته و ضمن توجه به گذشته آن ، محیطی را فراهم می نماید تا معماری دیروز و امروز در کنار هم قرار گیرد و از سویی به شکوفایی اقتصادی، بهبود وضعیت کالبدی و افزایش سرزندگی در مجموعه بافت توجه دارد. از جمله رویکردهای موثر در زمینه بازآفرینی می توان به گردشگری اشاره نمود که علاوه بر تاثیرات اقتصادی، به رفع گسست های کالبدی و اجتماعی بافت هدف کمک می نماید. به این منظور در این تحقیق تاثیر بازآفرینی با رویکرد گردشگری را در بافت تاریخی و فرسوده منطقه 9 شهر اصفهان بررسی می نماییم. این پژوهش از لحاظ هدف جزء پژوهش های کاربردی و از شیوه گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای، مشاهده مستقیم و پرسشنامه می باشد. همچنین به منظور تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از پرسشنامه از SPSS استفاده گردیده است. نتایج تحقیق حاضر مشخص می نماید که گردشگری تاثیر مستقیم بر رفع گسستهای کالبدی و فرهنگی منطقه داشته و به رشد اقتصادی محدوده مورد مطالعه منتهی خواهد گردید.

Keywords:

بافت تاریخی , بازآفرینی , گردشگری , منطقه 9 شهر اصفهان