کاهش زمان تاخیر در اشتعال سوخت مایع آمین آزیدی
Publish place: The 6th Fuel & Combustion Conference of Iran
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 861
This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CCI06_018
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
Abstract:
پیشرانه های hypergol موشکی، زوجی از سوخت و اکسیدکننده مایع هستند که در آن احتراق خود به خود پس ازتماس بین دو مایع رخ میدهد. فاصله زمانی میان پاشش سوخت و اکسیدکننده به درون محفظه احتراق تا مشاهدهمینامند که .این زمان بهینه معمولا بین 50 – 1 میلی ثانیه 5 اولین شعله ناشی از احتراق را زمان تاخیر در اشتعال است. تاخیر زیاد در اشتعال، سبب تجمع پیشرانه در محفظه احتراق شده واین امر بعضا موجب ناپایداری احتراق می شود. یکی از راههای بهبود خاصیت hypergolity پیشرانه مایع، استفاده از افزودنیها به منظور کاهش زمان تاخیر در اشتعال آنها میباشد. مقدار بهینه افزودنی به سوخت و اکسیدکننده برای کاهش تاخیر در اشتعال توسط تستهای متداول به دست میآید . مقدار بهینه ماده افزودنی، ترجیحا بین 5- 1 درصد وزنی بر مبنای سوخت hypergol میباشد. در این تحقیق ، از تتراکسید نیتروژن (N2O4 ( بعنوان اکسید کننده و سوخت مایع دی متیل آمینو آزید (DMAZ (از خانواده سوختهای آمین آزیدی بعنوان سوخت نوین و تکوین یافته استفاده و در نهایت با اختلاط افزودنی اتیلن ایمین درسوخت مورد نظر، میزان کاهش زمان تاخیر در اشتعال مورد بررسی قرار گرفت . نتایج این آزمایشات نشان می دهد کهبرای سوخت DMAZ با اکسید کننده N2O4 و در حضور افزودنی اتیلن ایمین ، زمان تاخیر در اشتعال تقریبا به میزان 39 % کاهش داشته است که این زمان از 64 میلی ثانیه در حالت اختلاط مستقیم سوخت و اکسید کننده به 45 میلی ثانیه با حضور افزودنی اتیلن ایمین در سوخت DMAZ کاهش داشته است.
Keywords:
تاخیر در اشتعال - hypergolity - احتراق - افزودنی - پیشرانه
Authors
علی محمدی
تهران – دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال – دانشکده مهندسی شیمی. دانشجو، دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال
محمد سمیع پور گیری
هیات علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
نصراله مجیدیان
هیات علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
شهرام قنبری پاکدهی
هیات علمی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :