مطالعه تطبیقی توسعه یافتگی شهرهای استان گیلان با استفاده از GIS مطالعه موردی شهرهای ناحیه شرق گیلان

بررسی و شناخت وضعیت شهرستان ها، از اهمیت بسزایی برخوردار است. امروزه آگاهی از نقاط ضعف و قوت نواحی، نوعی ضرورت جهت ارایه طرح ها و برنامهها محسوب میشود. به طوری که استفاده از شاخصهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی،بهداشتی و غیره میتواند معیار مناسبی برای تعیین جایگاه آن نواحی و همچنین عاملی در جهت رفع مشکلات و نارساییهای مبتلا به خود برای نیل به رفاه اقتصادی و سلامت اجتماعی جهت رسیدن به توسعه باشد.شناخت و تجزیه و تحلیل وضعمناطق شهری گیلان در زمینه های محیطی اقتصادی اجتماعی و فرهنگی نخستین گام در فرایند برنامه ریزی توسعه ناحیهای این استان است . با این کار تنگناها و محدودیت های مناطق شهری مشخص شده و می توان برای رفع آنها اقدام کرد .در این راستا شاخص ها و معرفها می توانند وضع مناطق را در زمینه های نشان دهند . روشها و مختلفی برای استفاده از شاخصها و متغیرها در جهت شناخت وضع موجود مناطق وجود دارد که یکی از روشها تحلیل توسعه یافتگی مناطق از لحاظ جمعیتی است . با این روش می توان به درجه بندی و تعیین سطح توسعه اقدام کرد .دراین تحقیق سعی شده است توسعهیافتگی شهرهای های ناحیه شرق استان گیلان درسه سطح شهرهای بزرگ ، شهرهای متوسط و شهرهای کوچک به لحاظ جمعیتی رتبه بندی مور بررسی قرار گیرد . که در تمامی شاخص های مورد بررسی این نکته بارز بوده است که تنها یک شهر در این سطح بندی با بالاترین جمعیت مورد تجمع بالاترین درصد همه امکانات و توسعه یافتگی را به خود اختصاص دادهکه همان شهر لاهیجان می باشد و وشهر متوسط لنگرود و شهرهای کوچک در رتبه های دوم وسوم توسعه یافتگی قراردارند . و این نکته بسیار قابل تامل است که با وجوداینکه جمعیت مجموع 51 شهر درجه سه ) به لحاظ جمعیتی ( واقع در استان گیلان به همراه شهر درجه دو لنگرود با شهر لاهیجان برابری و بالاترمی باشد و مجموع توسعه یافتگی شهرهای سطح سه با مجموع توسعه یافتگی شهر سطح دو ) لاهیجان ( برابری نمی کند .

Keywords:

مطالعه تطبیقی , توسعه , توسعه یافتگی , شهر