در جهان امروز
آلودگی هوا یکی از مهم ترین بحران های زیست محیطی است که بشر با آن دست و پنجه نرم می کند به طوری که طبق گزارش موسسه زیست محیطی نیچر هر دقیقه شش نفر جان خود را به دلیل استنشاق هوای آلوده از دست میدهد. ایران از نظر میزان آلاینده های هوا رتبه نهمین کشور آلوده دنیا را در سال 1394 به خود اختصاص داده است و این میزان آلودگی خسارتی در حدود 36000 میلیارد تومان بر ایران متحمل داشته که از این بابت سهم هر ایرانی تقریبا 320 هزارتومان است)بومرنگ،نشریه دبیرخانه فرهنگ شهروندی، شماره 11 ، دی ماه 1394 (. منابع آلاینده های هوا بسیار متنوع و متغیر هستندکه می توان آن ها را در چهار گروه اصلی حمل و نقل متحرک )شامل وسایل نقلیه موتوری، وسایل نقلیه هوایی، ترن ها، کشتی ها(، احتراق ساکن )در برگیرنده تامین انرژی و حرارت لازم برای مقاصد مسکونی، تجاری و صنعتی(، فرایندهایصنعتی )مانند صنایع شیمیایی، متالوژی و پالایشگاه های تصفیه نفت(، دفع مواد زاید جامد )شامل بازیافت ناشی از مصارفخانگی و تجاری، زایدات زغال سنگ و خاکستر باقی مانده از سوزاندن بقایای کشاورزی( طبقه بندی نمود)آلودگی هوا، 1382 (. و با توجه به سهم90-85 % وسایل نقلیه در ایجاد
آلودگی هوا کلان شهرها )قبادی و همکارن، 1385 ( که این امر می -تواند به دلیل افزایش بی رویه تعداد خودروها، ازدیاد سفرهای درون شهری، نوع خودروها و کیفیت پایین آن ها، نحوه نادرست رانندگی، فرسودگی خودرو، نوع سوخت مصرفی و کیفیت پایین آن، مدیریت نامطلوب ترافیک و شرایط نامناسب ناوگان حمل و نقل عمومی باشد. ضرورت انجام تحقیق در مورد نقش سامانه حمل و نقل شهری بر آلودگی هوای ایران بیش از پیش احساس می شود.