ارزیابی تاثیرسیاست یکپارچه سازی اراضی بر روی کارایی فنی برنج کاران در شهرستان بابلسر

ارزیابی کارایی در تولیدات کشاورزی، موضوعی مهم در اجرای فرآیند توسعه کشاورزی کشورهای در حال توسعه است، چرا که اطلاعات مفیدی مربوط به تصمیم گیری های مناسب برای مدیریت دقیق، جهت تخصیص منابع و تنظیم سیاست های کشاورزی را در اختیار برنامه ریزان می گذارد. در این تحقیق تلاش شد تا میزان کارایی فنی تولیدکنندگان برنج در شهرستان بابلسر با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها (DEA) و تابع مرزی تصادفی (SFA) مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. داده ها بصورت پرسشنامه ای از 140 واحد زراعی در سال زراعی 95-1394 جمع آوری گردید. در این پژوهش علاوه بر ارزیابی کارایی فنی مزارع برنج، بدنبال تاثیر طرح یکپارچه سازی بر روی مقدار کارایی بوده ایم. بنابراین 34 واحد زراعی یکپارچه سازی شده نیز در بین نمونه ها قرار داده شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که متوسط کارایی فنی مزارع به روش DEA و با استفاده از نرم افزار DEAP، 88 درصد می باشد. در روش SFA، تحلیل ها با دو نرم افزار FRONTIER و STATA صورت گرفت که نتایج به ترتیب، متوسط کارایی 87 و 91 درصدی را برای مزارع نشان داد. در آخر با تخمین یک رگرسیون معمولی مشخص شد که طرح یکپارچه سازی تاثیر معنی داری بر روی کارایی مزارع دارد؛ اما به مقدار کمی توانسته است کارایی را افزایش دهد. این امید می رود که با اجرای اصولی تر و هدفمندتر این طرح، بتوان به افزایش بیشتر در کارایی مزارع با استفاده از این طرح دست یافت

Keywords:

کارایی فنی , یکپارچه سازی اراضی , برنج , روش DEA , روش SFA , شهرستان بابلسر