بررسی رابطه بین خودکارآمدی با رشد اجتماعی دانش اموزان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار شهر مریوان

هدف از این تحقیق، بررسی رابطه بین خودکارآمدی با رشد اجتماعی دانش آموزان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار شهر مریوان بود جامعه آماری این تحقیق را دانش اموزان پسر مقطع متوسطه اول و دوم شهر مریوان تشکیل می داند که تعداد آنها 8753 نفر بود روش نمونه گیری در این تحقیق تصادفی بود برای انتخاب حجم نمونه از فرمول کوکران اصلاح شده استفاده شد که براساس آن تعداد 86 نفر و 42 نفر ورزشکار و 44 نفر غیر ورزشکار از دانش آموزان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند ازمودنی های ورزشکار این تحقیق به صورتصادفی از بین کلیه دانش آموزان شرکت کنند در مسابقات آموزشگاهی انتخاب شدند دانش آموزاتن غیر ورزشکار نیز به طور تصادفی از سایر دانش آموزان انتخاب شدند به طوری که سابقه هیچ گونه فعالیت ورزشی نبودند. به منظور اندازه گیری میزان رشد اجتماعی آزمودنی ها از مقیاس رشد اجتماعی وایتزمن و برای سنجش خودکارآمدی، از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر استفاده شد. از آمار استناطی نظیر آزمون ضریب همبستگی یپرسون برای بررسی ارتباط بین ویژگی های شخصیتی خودکارآمدی و رشد اجتماعی پسران دانش آموز ورزشکار و غیر ورزشکار استفاده شد نتایج نشان داد که همبستگی بین رشد اجتماعی با خودکارامدی برای پسران دانش آموز ورزشکار برابر با r=0/26 است که در سطح P<0/05 معنی دار می باشد اما همبستگی بین خودکارآمدی با رشد اجتماعی پسران دانش آموز غیر ورزشکار r=0/14 در سطح p> 0/05 معنی دار نبود. براساس یافته ای تحقیق حاض رو نتایج تحقیقات انجام شده د راین زمینه می توان نتیجه گرفت باتوجه به نقش و اهمیت فعالیت های ورزشی خصوصا فعالیتهای ورزشی گروهی در رشد اجتماعی دانش اموزان آموزش و پرورش می تواند با ایجاد زمینه های انجام فعالیتهای ورزشی گروهی د رمدارس، زمینه رشد اجتماعی هر چه بیشتر افراد و رشد ویژگی های شخصیتی آنها را مهیا کند.

Keywords:

خودکارآمدی , رشد اجتماعی , ورزشکار و غیر ورزشکار