اصول طراحی معماری مجتمع های مسکونی برای اقشار کم درآمد (مورد مطالعه: شهر مهاباد)

مهاباد از جمله شهرهایی است که در سال های اخیر بار رشد سریع جمعیت و در نتیجه توسعه فضای زیادی روبرو بود شهر مهاباد در سال 1٬399 حدود 215٬000 نفر جمعیت بوده است که از این تعداد 70٬000 نفر آن ها یعنی حدود یک سوم جمعیت آن در نواحی اسکان غیررسمی ساکن هستند و همان طور که می دانیم ساکنان این نواحی عمدتا جزو گروه های کم درآمد جامعه هستند که در مساکن نامناسب و آلونک ها ساکن هستند و این امر بیانگر روشنی برای مشکل مسکن در شهر مهاباد بوده است. پژوهش حاضر از نوع پیمایش است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مجتمع های مسکونی، ترک ها، کتابخانه ها، مراکز تحقیقاتی، مساجد، آمفی تیاتر، مهدکودک و مراکز درمانی می باشند. در این پژوهش به اصول طراحی معماری مجتمع مسکونی برای اقشار کم درآمد در شهرستان مهاباد و توده های اجرا شده (داخلی و خارجی) در رابطه با چگونگی دستیابی به مسکن و تسهیلات و تخصیص منابع و امکانات شهری و نحوه دسترسی ها و پخشایش کاربری ها و همچنین تامین مسکن مورد نیاز گروه های هدف از دید منتفع شوندگان نهایی و به طور کلی میزان رضایتمندی ساکنان است حذف مسایل پیامدهای ناشی از احداث پروژه مذکور می پردازیم. و ضمن بررسی وضع موجود مسکن گروه های کم درآمد شهر مهاباد از لحاظ کمی و کیفی و نواهی اسکان غیررسمی است که دستگاه های نابسامان و بررسی سیاست های تامین مسکن بخش دولتی و خصوصی دستیابی بودجه های دولتی تامین مسکن گروه های کم درآمد می شود. در نتیجه این پژوهش به چگونگی مسیله طراحی مسکن و به ویژه مسکن گروه های کم درآمد و موضوعات مرتبط به آن و تمام ابعاد موضوع مورد بررسی قرار گرفت که در نهایت به راهکارها و پیشبرد مسایل مربوط به مسکن و مبانی اصول طراحی مجتمع های مسکونی می رسیم.

Keywords:

مسکن , معماری , مجتمع مسکونی , اسکان غیر رسمی