تبیین جامعه شناختی عرصه های عمومی و خصوصی

معماری و فرهنگ رابطه متقابل و دوسویه دارند ، از یک طرف معماری به فرهنگ تاثیر می گذارد و از طرف دیگر فرهنگ نسبت می نمایی تاثیرگذار است. از این رو معماری نقش مهمی در شکل گیری روابط و فرهنگ مردمان دارد. و پس از رسیدن بمانی، فضا هست، کلزا پدیده ای است چند بعدی بحث تازه ای اجتماعی است که برآیند و بازتاب شرایط اجتماعی است. آنچه که از دیرباز در معماری ایرانی به چشم می خورد، درون گرایی در فضای معماری گذشته بوده است، از ویژگی های مهم در هم گرایی، نداشتن ارتباط بصری مستقیم فضاهای داخلی با بیرون از خانه است، در این سبک معماری، اهمیت و سلسله مراتب رعایت می شد، فرهنگ سنتی ایرانی خانه ها حریم اندرونی و بیرونی داشتند تا چشم بیگانه به نام استخوان نیفتد، مرزی میان محرمان ساکن خانه وجود نداشته و فضاهای درب خانه نیاز اهل خانه را تامین می کرد و تزیینات پخش اندرونی آن بسیار غنی تر از بخش بیرونی است. اما با گذشت زمان مقامات معماری برون گرا، جایگزین معماری درون گرا شد. توجه به ظاهر و تزیینات نمای بیرونی، برداشته شدن دیدارهای آشپزخانه اوباما قابل رویت بودن اتاق ها، و برداشته شدن اندرونی و بیرونی، تخصیص یافتن افتاده شخصی پدران و پسران به یک نسبت، افزایش پنجره ها و گشودگی به فضاهای بیرون از تحولات مدرن است و ریشه سنتی ندارد. در این نوشتار تلاش می شود که به تبیین جامعه شناختی غذاهای عمومی و خصوصی ایران بر اساس نظریه تونیس بپردازیم. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و کتابخانه ای است.

Keywords:

عرصه عمومی , عرصه خصوصی , جامعه شناسی , سنتی , مدرن