طراحی مجموعه آموزشی برای کودکان با رویکرد معماری پایدار

امروز در سیستم آموزش و پرورش کشور به محیط و فضاهای آموزشی کودکان کمتر توجه می کنند. با توجه به اینکه کودکان به عنوان آینده سازان کشور محسوب می شود و باید مکان هایی که به آموزش و پرورش آن ها می پردازند دارای فضای مناسب می باشند تا کودکان در آن محیط بتوانند به راحتی پرورش یافته و به رشد و خلاقیت برسد ولی متاسفانه محیط های آموزشی که در حال حاضر در کشور وجود دارند، نه تنها در یک فضای مناسبی نیستند بلکه در بیشتر مواقع حس کنجکاوی و خلاقیت کودکان را نیز از بین می برد. ازاین رو طراحی فضاهای آموزشی برای کودکان با توجه به نیازهای آنان به آموزش، پرورش، رشد، تفریح باید به گونه ای باشد که از نظر کالبدی، کیفیت های بصری، ادراکی و جنبه های محیطی، اقلیمی مناسب بود تا کودکان و دانش آموزان بتوانند در چنین محیط هایی فرصت لازم را برای شکوفایی استعدادهای خود را داشته باشد. هدف از این مقاله دستیابی به اصول طراحی فضاهای ویژه کودکان و دانش آموزان با تاکید بر قابلیت های محیطی موثر در رفتار و ذهن کودک می باشد. طراحی فضاهایی که از نظر مصرف انرژی به صورت معماری پایدارتر استفاده حداکثر از منابع طبیعی در راستای پیشبرد افزایش رشد خلاقیت در کودکان می باشد، می توان فراهم ساخت. برای تحقق و رسیدن به هدف مورد نظر از روش توصیفی، تحلیلی استفاده شده است. که این همه شامل مطالعات کتابخانه ای و تحقیقاتی می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش ارایه اصول، معیارها و ابزارهای مشترک جهت خلق فضاهای معماری پایدار و انعطاف پذیری فضاهای آموزشی از جمله مدارس هستند، رویکرد به ماده پایدار در طراحی فضای آموزشی می تواند علاوه بر صرفه جویی در انرژی و کاهش اثرات زیست محیطی باعث امنیت روانی در کودکان شود تا آن ها بتوانند آزادانه فکر کنند به جستجو بپردازند تا بتوانند به خلاقیت و رشد برسد.

طراحی مجموعه آموزشی برای کودکان با رویکرد معماری پایدار Keywords:

معماری پایدار , خلاقیت , کودکان , فضای آموزشی