مناسب سازی نواحی ساحلی در جهت رسیدن به توسعه پایدار گردشگری ( نمونه موردی، شهرستان تنکابن)

مناطق ساحلی تجلی فعل و انفعالات پیچیده و پویای فرایندهای طبیعی، جمعیتی و اقتصادی است که در شبکه ای از تاثیر و تاثر متقابل به هم پیوند می خورند. امروزه گسترش گردشگری سواحل یکی از منابع درآمدی (در کنار سایر فعالیت ها) شهرها به شمار می رود که می تواند توسعه پایدار شهری را با چالش مواجه سازد. گردشگری با هر یک از شاخه های می شد که به نوعی جاذبه گردشگری است می تواند آثار و پیامدهای مثبت و منفی را به همراه داشته باشد که اثرات زیست محیطی به عنوان یکی از مهم ترین این پیامدها می باشد که این امر نه تنها گردشگری پایدار و حتی توسعه پایدار شهر و منطقه را تحت شعاع قرار خواهد داد. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه - و میدانی به بررسی توسعه پایدار شهرتنکابن به عنوان یک مقصد گردشگری تحت تاثیر فعالیت های گردشگری ساحل و پیامدهای زیست محیطی آن می پردازد. ولی پژوهش ضمن بررسی مفاهیم گردشگری در توسعه پایدار گردشگری ساحلی، اثرات و پیامدهای زیست محیطی گردشگری ساحل، در توسعه پایدار شهری شهر تنکابن مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که اثرات مثبت یا منفی زیست محیطی فعالیت های گردشگری ممکن است به طور مستقیم، غیر مستقیم و توامان در محیط ظاهر شود. این اثرات منفی عبارت از فاکتورهای هستند که در قالب آلودگی، تخریب و یا تغییر سیستم و محیط زیست انسانی و طبیعی پدیدار می شوند از جمله آن ها می توان به ترافیک سرسام آور، فراوانی ساخت و سازها در سواحل و مواضع نزدیک به آن که علاوه بر گسترش بی رویه و ناهمگون افقی شهر سبب آلودگی زیست محیطی و به خصوص آلودگی منابع آب گردیده اشاره کرد.

Keywords:

توسعه یایدار , گردشگری , گردشگری ساحلی , محیط زیست