متغیرهای حسابداری و پیشبینی بازده سهام (قبل و بعد از لازم الاجرا شدن استانداردهای حسابداری)

از سال 1380 ، بهکارگیری استانداردهای حسابداری ایران الزامی گردیده است . این تحقیق با انتخاب نمونهای از شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، بررسی میکندکه آیا میزان ارتباط بین دهمتغیر حسابداری منتخب و بازده سهام پس از لازم الاجرا شدن استانداردهای حسابد اری ایران، بهبود یافته است در تحقیق حاضر، سی و سه فرضیه در سه گروه تدوین و سعی شده است اثر شرایط اقتصادی ومتغیرهای حذف شده بر نتایج تحقیق کنترل گردد. بدین منظور، مدلهای رگرسیون فرضیهها با اضافه کردن دو متغیر اقتصادی تورم و رشد تولید ناخالص داخلی نیز آزمون شدهاند. همچنین از روش دادههای تجمعیاستفاده گردیده است. یافتههای تحقیق، نشاندهنده وجود ارتباط بین برخی متغیرهای حسابداری منتخب و بازده سهام در هر دو دوره قبل و بعد از استانداردهاست. نتیجه فرضیههای گروه سوم برخلاف انتظار نشانمیدهند توانایی متغیرهای حسابداری جهت پیشبینی بازده سهام، در مدل شامل تمام متغیرهای تحقیق و در مورد پنج متغیر جمع داراییها و تغییرات آن، سود عملیاتی و تغییرات آن و ارزش دفتری حقوق صاحبانسهام در دوره زمانی بعد از استانداردهای حسابداری نسبت به قبل از آن، کاهش معنیداری یافته است؛ اما کاهش رابطه بین متغیرهای حسابداری و بازده سهام که از مقایسه نتایج فرضیههای گروه اول و دوم حاصل شده، در مورد متغیرهای سود خالص، جریانهای نقدی عملیاتی و تغییرات آنها و متغیر تغییرات ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام قابل ملاحظه نیست

Keywords:

درجه مربوط بودن , توان پیش بینی , سودمندی در تصمیم , استانداردهای حسابداری ایران , متغیرهای حسابداری , بازده سهام