علل و ابعاد تصاعد بحران در غرب آسیا پس از تحولات بهار عربی با تاکید بر نظریه برخورد تمدنی سامویل هانتینگتون

روند بحران زایی در دهه های گذشته در غرب آسیا به شکل های مختلفی ظهور و بسط یافته و با فراز و نشیب های فراوانی همراه بوده است که از جمله آنها میتوان به قدرت گیری حک.مت های حاصل از کودتاهای نظامی در برخی از کشور ها و هم چنین نظام های پادشاهی سلطنتی در برخی دیگر جنگ میان اعراب و اسراییل جنگ ایران و عراق به عنوان طولانی ترین جنگ معارف کلاسیک در قرن بیستم ادامه روند رقابتی دو ابر قدرت و ظهرو ورشو و ناتو به عنوان بازوهای نظامی حمله شوروی به افغانستان و در پایان فروپاشی شوروی به عنوان یکی از قطب های دوگانه و پایان یافتن دوران جنگ سرد را میتوان از عمده ترین عواملی دانست که بر تحولات منطقه غرب آسیا تا دهه 90 میلادی اثر گذاری بودند تنها اندک زمانی پس از فروپاشی شوروی سامویل هانتینگتون با ارایه نظریه برخورد تمدنی خود اعلام کرد که برخورد آینده نه به شکل جنگ میان دولت ها بلکه به شکل برخورد میان تمدن ها رخ خواهد داد به دنبال آن تحولاتی از قبیل ظهور جریان های تندرو و تروریستی حمله آمریکا به افغانستان و عراق در نهایت وقوع تحولات موسوم به بهار عربی را میتوان به عنوان مصادیق اثر گذار بر منطقه غرب آسیا نام برد سوالی که در این پژوهش در پی پاسخ دادن به آن برآمده ایم این است که علل تصاعد بحران در غرب آسیا به ویژه پس از تحولات موسوم به بهار عربی در سال 2011 چه عواملی بوده اند در پاسخ باید گفت که علل اصلی این افزایش بحران ناشی از پررنگ شدن هویت های فرهنگی و برخورد درون تمدنی بوده که برایندآن به شکل جبهه بندی های مختلف از قبیل سنی- شیعی عرب و غیر عرب و نظایر آن ظهور یافته و منجر به گسست میان دولت های منطقه و هم چنین دخالت قدرت های فرا منطقه ای و در نهایت موجب بحرانی شدن شرایط کشورهایی نظیر عراق سوریه ویمن و کل منطقه گردیده است