تخمین توابع تقاضای برق در بخش های تولیدی و غیر تولیدی ایران

امروزه با افزایش تولید و واردات ماشین آلات و وسایل برقی بی کیفیت و پرمصرف به بخش های مختلف کشور به خصوص بخش های صنعتی و خانگی و قیمت پایین برق در تمام بخش ها به خصوص بخش کشاورزی، مصرف برق در ایران شدیدا افزایش یافته است. با افزایش مصرف برق و اضافه کردن نیروگاه های جدید، هزینه های کشور نیز افزایش می یابد. اضافه کردن نیروگاه های جدید مخصوصا نیروگاه های فسیلی و اتمی مشکلات بسیاری مانند تولید آلاینده های هوایی، انتشار عظیم ذرات رادیواکتیویته و زباله های پسماندهای جامد برای محیط زیست ایجاد می کند. در این تحقیق از الگوی خود توضیح با وقفه های گسترده (ARDL) و داده های سال های 1393-1347 برای تخمین توابع تقاضای برق در بخش های تولیدی (صنعتی و کشاورزی) و غیر تولیدی (خانگی، عمومی، تجاری و سایر مصارف) کشور استفاده می شود. شناخت عوامل موثر بر مصرف برق و میزان تاثیر آن ها می تواند باعث برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های درست برای کاهش و صرفه جویی مصرف برق و به تبع آن کاهش آلودگی های محیط زیست شود. پس از تخمین توابع مصرف برق در بخش های تولیدی و غیر تولیدی مشخص شد که تعداد مشترکین برق بخش های تولیدی و غیر تولیدی رابطه ی مثبت و معنادار در بخش های تولیدی و غیر تولیدی، متوسط قیمت برق بخش های غیر تولیدی، رابطه ی منفی و معنادار در بخش های غیر تولیدی و ارزش افزوده ی بخش های تولیدی رابطه ی مثبت و معنادار در بخش های تولیدی با مصرف برق دارند. با توجه به کشش های درآمدی و قیمتی مشخص شد که انرژی برق در بخش های تولیدی یک کالای ضروری است و در بخش های غیر تولیدی مصرف برق نسبت به متوسط قیمت آن کم کشش می باشد