تعیین محدوده زمانی آسایش حرارتی انسان (مطالعه موردی: شهر همدان)

امروزه مطالعات و بررسی های بیوکلیمای انسانی، پایه و اساس برنامه ریزی های شهری، عمرانی، سکونتگاهی، معماری، جهانگردی و غیره است و نتایج به دست آمده از این پژوهش ها می تواند در اسکان بشر و توسعه سکونتگاه های موجود بهره برداری شود. در این مقاله، آسایش، یا عدم آسایش انسان بر اساس مدل ها و شاخص های زیست اقلیمی بیکر، ترجونگ و سوزباد با استفاده از داده های آماری ایستگاه هواشناسی سینوپتیک شهر همدان طی سالهای 1976-2010 ارزیابی می شود. بنابراین با توجه به ویژگی های اقلیمی منطقه مورد مطالعه، اعمال روش های مذکور می تواند راهنمای مناسبی در بهره برداری از شرایط محیطی باشد. نتایج حاصل از این مقاله نشان می دهد که منطقه در طول سال از نظر بیوکلیمایی، از شرایط سرد، بسیار سرد، خنک ومطبوع برخوردار است. در این مدل ها و شاخص ها، رهنمودها و ارزیابی های لازم از نظر آسایش، یا عدم آسایش انسان در مواقع مختلف سال، مناسب با ویژگی ها و خصوصیات اقلیمی شهر همدان ارایه می شود، که می تواند پایه و اساس برنامه ریزی های گردشگران به مظور مسافرت و همچنین آمادگی دستگاه های مربوطه در این شهر شود.

Keywords:

زیست اقلیم , آسایش انسان , ترجونگ , بیکر , سوزباد