مروری بر سبب شناسی و کنترل بیماری لپتوسپیروز

بیماریهایی که بین انسان و حیوان مشترک میباشند را زیونوز مینامند.مخاطرات این بیماریها برای سلامتی انسان از فرم خفیف تا شدید و کشنده متغیر میباشند. لپتوسپیروز از زیونوزهای بسیار شایع است که دربسیاری از مناطق جهان به عنوان یک بیماری آندمیکمطرح است. در ایرانلپتوسپیروز انسانی در حاشیه ساحلی دریای خزر بهویژه در استان گیلان که وضعیت جلگهای و آب و هوای معتدل و مرطوب و شرایط اکولوژی مناسب برای شیوع آن دارد، شایع و آندمیک است. این بیماری که تب شالیزار نیز نامیده میشود دارای دو گونه بیماریزا و غیربیماریزا میباشد که حیوانات وحشی و اهلی و جوندگان، مخزن انواع لپتوسپیراهای بیماریزا هستند. لپتوسپیروز از طریقخراشها و زخمهای پوستی وارد بدن میشود، از طریق خون در سراسر بدن پخش میشوندودر ارگانهایی نظیر توبولهای کلیوی، رحم و ... استقرار مییابند و فرمهای بیماریزایی متفاوتی ایجاد میکنند که از جمله آن میتوان به یرقان اسپروکتی (Weil’s Disease) اشاره کرد. تشخیص بیماری با جدا کردن و کشت عامل بیماری امکانپذیر است. استفاده از آنتی بیوتیکها موثرترین روش درمانی به نظر میرسد. هرگونه روش کنترل و پیشگیری که سبب کاهش تماس مستقیم با حیوان آلوده و منابع محیطی آلودگی نظیر زهکشی آبهایآلوده و کنترل جمعیت جوندگان گردد در مقابله با این بیماری میتواند مثمر ثمر واقع شود.

Keywords:

تب شالیزار , لپتوسپیرا اینتروگان , Weil’s Disease , آنتی بیوتیکها , تماس مستقیم