بررسی نقش مدیریت بحران در کاهش بلایای طبیعی شهرها مطالعه موردی: شهرستان میاندوآب

یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای بزرگ جهان با آن دست به گریبان هستند، حوادث طبیعی است. با توجه به ماهیت غیرمترقبه بودن غالب حوادث طبیعی و لزوم اتخاذ سریع و صحیح تصمیمها و اجرای عملیات، مبانی نظری و بنیادی، دانشی راتحت عنوان مدیریت بحران به وجود آورده است. این دانش به مجموعه فعالیتهایی اتلاق میشود که قبل، بعد و هنگام وقوع بحران کاهش اثرات این حوادث و کاهش آسیب پذیری انجام گیرد. این موضوع ارتباط خاصی با مباحث برنامه ریزی شهری ومدیریت شهری و جغرافیا دارد. در این میان شهرستان میاندآب نیز در معرض چندین بلای طبیعی میباشد که عدم توجه واهتمام جدی میتواند در آینده خطراتی را متوجه بزرگترین شهر و کانون جمعیتی جنوب استان نمایید. در شهرستان میاندوآبتهدیدات بالقوهای که در زمینه بلایای طبیعی میتواند خطر ساز باشد شامل سیلاب، زلزله، خشکسالی، طوفان، صاعقه و رعدوبرق، کولاک و یخبندان، آتش سوزی و... می باشدکه اختصارا مورد تبیین میگردد. هدف این پژوهش، بررسی نقش مدیریتبحران شهری در کاهش بلایای طبیعی و مدیریت شهر در زمان قبل و حین و بعد از وقوع بحران میباشد. رویکرد حاکم برپژوهش توصیفی تحلیلی است. ساختار کنونی مدیریت بلایای محیطی در ایران با سه نوع تنگنا دست به گریبان است: اول،فقدان سازمان و ساختار مناسبی که بتواند بلایای محیطی را به بطور یکپارچه، جامع و فعال مدیریت نماید. دوم، در ساختارکنونی، برنامه ریزی منطقهای جایگاهی ندارد. سوم آنکه استفاده از مشارکت مردم و تجربیات آنها در مراحل مختلف تصمیم گیری و اجرا نادیده گرفته شده است. با توجه به اهمیت مدیریت بحران در جلوگیری از وقوع بحرانها و کاهش خسارت ناشیاز بحران که خصوصا برای شهر میاندواب بسیار سنگین و در روند دستیابی به توسعه پایدار، جبران آنها بسیار هزینه بر بوده و نیز فرآیند توسعه را سالها به تاخیر میاندازد، بنابراین با بکارگیری اصول و ضوابط شهرسازی و تبیین مفاهیم موجود در این دانش مانند فرم، بافت و ساخت شهر، کاربری اراضی شهری، شبکههای ارتباطی و زیرساختهای شهری و غیره میتوان تا حد زیادی اثرات و تبعات ناشی از بلایای طبیعی را کاهش داد.

Keywords:

میاندوآب , مدیریت بحران , کاهش آسیب پذیری , مدیریت شهری , بلایای طبیعی