تعیین رابطه خود تعیین گری و تجربه شیفتگی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه ی خود تعیین گری با تجربه ی شیفتگی می باشد. روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. بدین منظور 260 نفر از دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان( 104 پسر و 156 دختر) با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند و به پرسش نامه مقیاس خود تعیین گری (شلدون و دسی، 1993) و مقیاس وضعیت شیفتگی (جکسون و اکلند، 2002 ) پاسخ دادند . نتایج پژوهش نشان داد که میانگین میزان خود تعیین گری و تجربه شیفتگی دانشجویان (122/91 و 39/07) با احتمال 95 درصد (P<05) ، از میانگین مورد انتظار (108 و 30) بالاتر است. همچنین نتایج نشان دادند که بین مولفه ی انتخاب ادراک شده و تجربه شیفتگی، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد .(P<01) و نتایج رگرسیون نیز نشان داد مولفه ی انتخاب ادراک شده می تواند پیش بینی کننده ی میزان تجربه شیفتگی باشد. اما قدرت پیش بینی تجربه ی شیفتگی توسط مولفه آگاهی از خود، ضعیف تر است. و بین میزان خود تعیین گری و تجربه شیفتگی دانشجویان دختر و پسر ، تفاوت معنی داری به دست نیامد .

Keywords:

خود تعیین گری , تجربه شیفتگی , انتخاب ادراک شده